امير المؤمنين علي عليه السلام : يُمتَحَنُ الرَّجُلُ بِفِعلِهِ لا بِقَولِهِ ؛ 11026
مرد ، نه با گفتار ، كه با كردارش آزموده مى شود .
امير المؤمنين علي عليه السلام : يَومُ المَظلومِ عَلَى الظّالِمِ أشَدُّ مِن يَومِ الظّالِمِ عَلَى المَظلومِ ؛ 11029
روز ستمديده بر ستمگر سخت تر است تا روز ستمگر بر ستمديده .
امير المؤمنين علي عليه السلام : يَكتَسِبُ الصّادِقُ بِصِدقِهِ ثَلاثًا : حُسنَ الثِّقَةِ بِهِ ، وَ المَحَبَّةَ لَهُ ، وَ المَهابَةَ عَنهُ ؛11038
راستگو"> با راست گويى اش سه چيز به دست مى آورد : به او نيك اعتماد كنند ، دوستى اش بر دل ها نشيند ، و از وى انديشه كنند .
أى بُنيَّ! . . . أمسِك عَن طَريقٍ إذا خِفتَ ضَلالَهُ ، فَإنَّ الكَفَّ عَن حِيرهِ الضَّلالَةِ خَيرٌ مِن رُكوبِ الأهوالِ؛
پسر عزيزم! ... در راهى كه از گمگشتگى در آن بيم دارى ، گام مزن ؛ زيرا خود را از سرگردانىِ گمراهى نگاه داشتن ، بهتر از برنشستن بر مَركب هراس هاست.
ايّاكَ أن تُوجِفَ بِكَ مَطايَا الطَّمَعِ فَتُورِدَكَ مَناهِلَ الهَلَكَةِ؛
مبادا مَركب هاى آز ، تو را بتازانند و به پرتگاه هاى هلاكت اندازند!
إن قارَفتَ سَيِّئَةً فَعَجِّل مَحوَها بِالتَّوبَةِ؛
اگر به گناهى آلوده شدى ، بى درنگ آن را به توبه بشوى.
اِمحَض أخاكَ النَّصيحَةَ حَسَنَةً كانَت أو قَبيحَةً؛
با برادرت اندرز بى غرضانه گوى ، خواه در نيكى باشد يا بازداشتن از ناپسند.