امام على عليه السلام : به خدا قسم هيچ بنده اى را نديده ام كه تقوايش سودمند باشد، مگر اينكه زبانش را نگه دارد.

امام على عليه السلام : كسى كه ستيز مى كند، نمى تواند از خدا پروا داشته باشد.

امام على عليه السلام : از خداوند چنان كه سزاوار است پروا كنيد و در خشنودى او بكوشيد و از عذاب درد آورش كه شما را برحذر داشته است، حذر كنيد.

امام على عليه السلام : شما را به تقواى خدا سفارش مى كنم؛ زيرا كه آن حقّ خداست بر شما··· تقوا همواره خود را بر امّت هاى گذشته و آينده عرضه كرده و مى كند؛ زيرا مردم در فرداى قيامت كه خداوند آنچه را آغاز كرده است باز مى گرداند و آنچه را داده است مى گيرد و از آنچه عطا فرموده است بازخواست مى كند، به تقوا نيازمندند. و چه اندكند كسانى كه تقوا را پذيرفته و چنان كه بايسته و سزاست به كارش بسته باشند! اينان اندك شمارند.

امام على عليه السلام : از خداوند پروا كنيد، همانند خدا پروايى كسى كه از همه وابستگى ها رسته و دامن همّت به ميان بسته و در سر فرصت شتافته و با هراس سبقت جسته و درباره بازگشت به قرارگاه و فرجام كار و عاقبت بازگشتگاه، انديشيده است.

امام على عليه السلام : اى بندگان خدا! از خدا پروا كنيد، پروا دارى تيزهوشى كه انديشيدن دل، او را مشغول ساخته و ترس [از خدا و عذاب ]پيكرش را رنجور داشته و عبادت شبانه خواب اندكش را گرفته و اميد [به خدا و پاداش] او را در روزهاى داغ، به تحمّل تشنگى (روزه دارى) وا داشته و بى توجّهى به دنيا از شهوت هايش باز داشته است.

امام على عليه السلام : از خدا پروا كنيد، همانند خدا پروايى كسى كه [حقّ را] شنيد و خشوع كرد،مرتكب [حرام و گناه ]شد و اعتراف (توبه) كرد، ترسيد و كار [نيكو] كرد. حذر كرد و[به سوى پاداش] شتافت، يقين كرد و كار نيك به جاى آورد و پند داده شد و پند گرفت.

امام على عليه السلام : از خدا بترسيد همچون خدا ترسى كسى كه يقين كرد و نيكى به جا آورد و پند داده شد و پند گرفت و بر حذر داشته شد و حذر كرد و بينايش كردند و بينا شد و از كيفر ترسيد و براى روز حساب كار كرد.

امام على عليه السلام : از خدا پروا كنيد، مانند خدا پروايى كسى كه دلش را به تفكّر مشغول داشت و زبانش را به ذكر (ياد خدا) جنباند و ترس را براى ايمنى خود پيش فرستاد (در دنيا از عذاب آخرت ترسيد و از گناه باز ايستاد تا در آخرت از ترس و عذاب ايمن بماند).

امام على عليه السلام : تقوا، اجتناب [از معصيت خدا ]است.