- صفحه اصلي
- احادیث معصومین
- امیرالمؤمنین علی علیه السلام
احادیث امیرالمؤمنین علی علیه السلام
(17430 حدیث)
الإمامُ عليٌّ عليه السلام : أيُّها النّاسُ، إنّما يَجمَعُ النّاسَ الرِّضى و السُّخطُ ، و إنّما عَقَرَ ناقَةَ ثَمودَ رجُلٌ واحِدٌ فعَمَّهُمُ اللّه ُ بالعَذابِ لَمّا عَمُّوهُ بالرِّضا ، فقالَ سبحانَهُ : «فعَقَرُوها فأصْبَحُوا نادِمينَ» .
فما كانَ إلاّ أن خارَت أرضُهُم بالخَسفَةِ خُوارَ السِّكَّةِ المُحْماةِ في الأرضِ الخَوَّارَةِ .
امام على عليه السلام : اى مردم! جز اين نيست كه راضى بودن و راضى نبودن [به يك عمل ]است كه مردم را گرد هم مى آورد. ناقه ثمود را فقط يك مرد پى كرد، امّا خداوند همه آنان را عذاب كرد؛ چون همه آنان به اين كار او راضى بودند. خداى سبحان مى فرمايد : «آن را پى كردند، پس پشيمان گشتند». عذاب آنها اين بود كه سرزمينشان صدايى همچون صداى فرو رفتن ميخ گداخته در زمين نرم و هموار، برآورد و فرو رفت.
الإمامُ عليٌّ عليه السلام ـ لَمّا سُئلَ عن ذي القَرنَينِ أ نَبيّا كان أم مَلِكا ـ : لا نَبيّا و لا مَلِكا ، بَل عَبدا أحَبَّ اللّه َ فأحَبَّهُ اللّه ُ ، و نَصحَ للّه ِ فنَصَحَ لَهُ ، فبَعَثَهُ إلى قَومِهِ فضَربوهُ على قَرنِهِ الأيمَنِ ، فغابَ عنهُم ما شاءَ اللّه ُ أن يَغيبَ ، ثُمّ بَعَثَهُ الثّانيَةَ فضَرَبوهُ على قَرنِهِ الأيسَرِ فغابَ عنهُم ما شاءَ اللّه ُ أن يَغيبَ ، ثُمّ بَعَثَهُ اللّه ُ الثّالثَةَ فَمكَّنَ اللّه ُ لَهُ في الأرضِ ، و فيكُم مِثلُهُ ـ يَعني نفسَهُ ـ .
امام على عليه السلام ـ در پاسخ به اين سؤال كه آيا ذو القرنين پيامبر بود يا فرشته ـ فرمود : نه پيامبر بود و نه فرشته، بلكه بنده اى بود كه خدا را دوست مى داشت و خدا هم او را دوست داشت و براى خدا خيرخواهى مى كرد و خدا هم خيرخواه او شد. پس او را به سوى قومش فرستاد، امّا مردم بر شاخ راست سر او كوفتند. پس، ذو القرنين تا مدّت زمانى كه خدا مى خواست از ميان مردم ناپديد شد. سپس بار ديگر او را فرستاد و اين بار مردم بر شاخ چپ سر او كوفتند و او باز تا مدتى كه خدا مى خواست از ميانشان ناپديد شد. سپس بار سوم خداوند مبعوثش كرد و در زمين به او قدرت داد. نمونه او در ميان شما نيز هست ـ مقصود خود آن حضرت است ـ .
الإمامُ عليٌّ عليه السلام : الحَمدُ للّه ِ ··· الّذي كَلَّمَ موسى تَكلِيما ، و أراهُ مِن آياتِهِ عَظيما ، بلا جَوارِحَ و لا أدَواتٍ ، و لا نُطقٍ و لا لَهَواتٍ .
امام على عليه السلام : سپاس و ستايش خدايى را··· كه با موسى به تمام و كمال سخن گفت و از نشانه هاى خود آيتى بزرگ به او نماياند، بى آنكه عضو و ابزارى يا زبان و زبانچه اى داشته باشد.
عنه عليه السلام : و إنْ شئتُ ثَنَّيتُ بموسى كَليمِ اللّه ِ صلى الله عليه و سلم ؛ حَيثُ يقولُ : «رَبِّ إنّي لِما أنْزَلْتَ إلَيَّ مِن خَيرٍ فَقيرٌ» .
و اللّه ِ ، ما سَألَهُ إلاّ خُبزا يأكُلُهُ ، لأنّه كانَ يأكُلُ بَقلَةَ الأرضِ .
امام على عليه السلام : و اگر بخواهم نمونه دومى را بياورم، از موسى كليم اللّه ياد مى كنم، آنجا كه مى فرمايد : «پروردگارا! من به آن خوبى اى كه تو برايم فرو فرستى نيازمندم». به خدا سوگند كه او از خداوند چيزى جز نانى براى خوردن نخواست؛ زيرا از علف و سبزه زمين تغذيه مى كرد.
الإمامُ عليٌّ عليه السلام : أوحَى اللّه ُ عَزَّ و جلَّ إلى داوودَ عليه السلام : إنّكَ نِعمَ العَبدُ لَولا أنّكَ تأكُلُ مِن بَيتِ المالِ و لا تَعمَلُ بِيَدِكَ شيئا . قالَ : فبَكى داوودُ عليه السلام ، فأوحَى اللّه عَزَّ و جلَّ إلَى الحَديدِ : أنْ لِنْ لِعَبدي داوودَ ، فلانَ ، فألانَ اللّه ُ تعالى لَهُ الحَديدَ ، فكانَ يَعمَلُ كلَّ يَومٍ دِرعا فيَبيعُها بألفِ دِرهَمٍ ، فعَمِلَ عليه السلام ثلاثَمِائةٍ و سِتّينَ دِرعا فباعَها بثلاثِمِائةٍ
و سِتِّينَ ألفا ، و استَغنى عن بَيتِ المالِ .
امام على عليه السلام : خداوند عزّ و جلّ به داوود عليه السلام وحى كرد : تو چه بنده خوبى بودى اگر نبود كه از بيت المال مى خورى و با دست خود هيچ كارى نمى كنى. داوود عليه السلام گريست. پس خداوند عزّ و جلّ به آهن وحى كرد : براى بنده ام، داوود نرم شو. پس آهن نرم شد ، البته خداوند متعال آهن را براى او نرم كرد. از آن پس، داوود روزى يك زره مى بافت و آن را به هزار درهم مى فروخت. او 360 زره بافت و آنها را به 360 هزار درم فروخت و از بيت المال بى نياز شد.
الإمامُ عليٌّ عليه السلام : لَو أنَّ أحَدا يَجِدُ إلَى البَقاءِ سُلَّما ، أو لِدَفعِ المَوتِ سَبيلاً ، لَكانَ ذلكَ سُلَيمانُ بنُ داوودَ عليه السلام ، الّذي سُخِّرَ لَهُ مُلكُ الجِنِّ و الإنسِ ، مَع النُّبُوّةِ و عَظيمِ الزُّلفَةِ ، فلَمّا استَوفى طُعمَتَهُ ، و استَكمَلَ مُدَّتَهُ ، رَمَتهُ قِسِيُّ الفَناءِ بنِبالِ المَوتِ ، و أصبَحَتِ الدِّيارُ مِنهُ خالِيَةً ، و المَساكِنُ مُعَطَّلَةً ، و وَرِثَها قَومٌ آخَرونَ .
امام على عليه السلام : اگر بنا بود كسى براى بالا رفتن به سوى جاودانگى نردبانى بيابد يا براى دور كردن مرگ از خود راهى پيدا كند، بى گمان آن كس سليمان بن داوود عليه السلام بود كه افزون بر مقام نبوّت و منزلت والا، سلطنت بر جنّ و انس نيز در اختيار او نهاده شد. چون روزىِ خود را به طور كامل دريافت كرد و مدّت عمرش به سر آمد، كمان هاى نابودى او را آماج تيرهاى مرگ قرار دادند و خانه ها از او خالى گشت و مسكن ها بى صاحب ماند و گروهى ديگر وارث آنها شدند.
الإمامُ عليٌّ عليه السلام ـ في صِفَةِ عيسى عليه السلام ـ : و إن شِئتَ قُلتُ في عيسَى بنِ مَريمَ عليه السلام ، فلَقد كانَ يَتَوسَّدُ الحَجَرَ ، و يَلبَسُ الخَشِنَ ، و يأكُلُ الجَشِبَ ، و كانَ إدامُهُ الجُوعَ ، و سِراجُهُ باللَّيلِ القَمَرَ ، و ظِلالُهُ في الشِّتاءِ مَشارِقَ الأرضِ و مَغارِبَها ، و فاكِهَتُهُ و رَيحانُهُ ما تُنبِتُ الأرضُ لِلبَهائمِ ، و لَم تَكُن لَهُ زَوجَةٌ تَفتِنُهُ ، و لا وَلَدٌ يَحزُنُهُ (يَخزِنُهُ) ، و لا مالٌ يَلفِتُهُ، و لا طَمَعٌ يُذِلُّهُ، دابَّتُهُ رِجلاهُ، و خادِمُهُ يَداهُ! .
امام على عليه السلام ـ در وصف عيسى عليه السلام ـ فرمود : و اگر خواهى، از عيسى بن مريم عليه السلام برايت بگويم؛ او سنگ را بالش خود مى كرد و جامه خشن مى پوشيد و نان خشك و گلو آزار مى خورد. خورش او گرسنگى بود و چراغش در شب، ماه و سر پناهش در زمستان، آفتابگيرهاى صبح و عصر و ميوه و سبزيجاتش، علف و گياهانى كه زمين براى چهار پايان مى روياند. نه زنى داشت كه مايه گرفتارى او باشد و نه فرزندى كه اندوهگينش سازد و نه مال و ثروتى كه دل او را به خود مشغول گرداند و نه طمعى كه به خواريش اندازد. مركب او دو پايش بود و خدمتكارش دو دست او!
الإمامُ عليٌّ عليه السلام ـ لَمّا سَألَهُ بَعضُ اليَهودِ عن
سِجنٍ طافَ أقطارَ الأرضِ بِصاحِبِهِ ـ : يا يَهوديُّ، أ مّا السِّجنُ الّذي طافَ أقطارَ الأرضِ بِصاحِبِهِ فإنّهُ الحُوتُ الّذي حُبِسَ يُونُسُ في بَطنِهِ .
امام على عليه السلام ـ وقتى كه مردى يهودى از ايشان پرسيد : آن كدام زندان بود كه زندانى خود را در اطراف و اكناف زمين چرخاند؟ ـ فرمود : اى مرد يهودى! آن زندانى كه زندانىِ خود را به اطراف و اكناف زمين چرخاند، ماهى اى بود كه يونس در شكم او زندانى شد.
الإمامُ عليٌّ عليه السلام ـ لَمّا سُئلَ عن سِتَّةٍ من الأنبياءِ لَهمُ اسمانِ ـ : يُوشَعُ بنُ نُونٍ عليه السلام و هُو ذو الكِفلِ ، و يَعقوبُ بنُ إسحاقَ عليه السلام و هو إسرائيلُ ، و الخضرُ عليه السلام و هو حلقيا،
و يُونُسُ عليه السلام و هو ذو النُّونِ، و عيسى عليه السلام و هو المَسيحُ ، و محمّدٌ صلى الله عليه و آله و هو أحمَدُ صلواتُ اللّه ِ علَيهِم .
امام على عليه السلام ـ در پاسخ به سؤال از شش پيامبرى كه دو اسم داشتند ـ فرمود : يوشع بن نون عليه السلام كه نام ديگرش ذو الكِفل است، يعقوب بن اسحاق عليه السلام كه نام ديگرش اسرائيل است، خضر عليه السلام كه نام ديگرش حلقيا است، يونس عليه السلام كه همان ذو النون است، عيسى عليه السلام كه نام ديگرش مسيح است و محمّد صلى الله عليه و آله كه نام ديگرش احمد است. درود خدا بر آنان باد.
الإمامُ عليٌّ عليه السلام ـ في مَعنى قولِهِ تعالى : ـ «على فَتْرَةٍ مِنَ الرُّسُلِ» : انقِطاعٍ مِن الرُّسُلِ .
امام على عليه السلام ـ در معناى آيه «على فترة من الرسل» ـ فرمود : يعنى در دوره متوقّف شدن ارسال پيامبران.
اُوصيكُمْ بِالصَّلاةِ وَ حِفْظِها، فَاِنَّها خَيْرُالْعَمَلِ وَ هِىَ عَمُودُ دينِكُمْ؛
تعداد كتابها : 111
تعداد احاديث : 45456
تعداد تصاویر : 685
تعداد حدیث روز : 646
تعداد کلید واژه ها : 608
تعداد اعضاء : 3445
- رسول خدا صلی الله علیه و آله (11014 حدیث)
- فاطمه زهرا سلام الله علیها (90 حدیث)
- امیرالمؤمنین علی علیه السلام (17430 حدیث)
- امام حسن علیه السلام (332 حدیث)
- امام حسین علیه السلام (321 حدیث)
- امام سجاد علیه السلام (880 حدیث)
- امام باقر علیه السلام (1811 حدیث)
- امام صادق علیه السلام (6388 حدیث)
- امام کاظم علیه السلام (664 حدیث)
- امام رضا علیه السلام (773 حدیث)
- امام جواد علیه السلام (166 حدیث)
- امام هادی علیه السلام (188 حدیث)
- امام حسن عسکری علیه السلام (233 حدیث)
- امام مهدی علیه السلام (82 حدیث)
- ---------------------------------------
- حضرت عیسی علیه السلام (245 حدیث)
- حضرت موسی علیه السلام (32 حدیث)
- لقمان حکیم علیه السلام (94 حدیث)
- خضر نبی علیه السلام (14 حدیث)
- قدسی (احادیث قدسی) (43 حدیث)