امام على عليه السلام ـ در فرمان استاندارى مصر به مالك اشتر ـ نوشت : بدترين وزير تو، كسى است كه پيش از تو وزيرِ بدكاران و همدست آنان در گناهان بوده است. بنا بر اين، نبايد چنين كسانى دستيار و مشاور تو باشند ؛ زيرا كه اينان ياور گنهكاران و برادر بيدادگرانند. تو مى توانى به جاى آنان كسانى را از بهترين مردم برگزينى كه در انديشه و نفوذ همانند آنان باشند، اما بار گران گناهان و كردارهاى نارواى ايشان را به دوش نداشته باشند، از كسانى باشند كه نه ستمگرى را در ستمش يارى كرده اند و نه گنهكارى را بر گناهش. اينان براى تو كم زحمت ترند و تو را بهتر كمك مى رسانند و نسبت به تو متمايلتر و انس و الفتشان به غير تو كمتر است. پس، اينان را خاصگان خلوت خويش و همدمان مجالس خود قرار ده و آنگاه برگزيده ترين و مقرّبترين آنان در پيشگاه تو، كسى باشد كه بيشتر از هر چيز سخن تلخ حقّ بر زبان راند و در آن كارهايت كه خداوند براى دوستانش نمى پسندد، هر اندازه هم مطابق ميل و خواست تو باشد، كمتر ياريت رساند.