حسن بن موسى وشّاء بغدادى: من در خراسان، در مجلس على بن موسى الرضا عليهماالسلام بودم و زيد بن موسى (برادر حضرت) نيز حضور داشت و رو به عده اى از مجلسيان كرده بود و بر آنان فخر مى فروخت و مى گفت: ما چنين و چنانيم. حضرت رضا عليه السلام كه مشغول سخن گفتن براى عده اى ديگر بود، سخنان زيد را شنيد و رو به او كرده فرمود: اى زيد! آيا اين سخن سبزى فروشان كوفه تو را مغرور ساخته است كه مى گويند: فاطمه، دامن خود را پاك نگهداشت و از اين رو خداوند آتش را بر ذريّه او حرام كرد؟! به خدا قسم كه اين فقط اختصاص به حسن و حسين و فرزندى دارد كه از شكم او زاييده شده باشد. اما اين كه موسى بن جعفر، خدا را اطاعت كند و روزها روزه بگيرد و شبها را به عبادت گذراند و تو معصيت خدا كنى و سپس در روز قيامت يكسان باشيد، در اين صورت، تو نزد خداى عز و جلعزيزتر از او خواهى بود! على بن الحسين عليهماالسلاممى فرمود: براى نيكوكار ما، دو بهره از پاداش است و براى بدكردار ما، دو برابر عذاب.
حسن وشّاء گويد: آن حضرت سپس رو به من كرد و فرمود: اى حسن، اين آيه را چگونه قرائت مى كنيد: «قالَ يا نُوحُ اِنَّهُ لَيْسَ مِنْ اَهْلِكَ اِنَّهُ عَمَلٌ غَيْرُ صالِحٍ» . عرض كردم: بعضيها آن را «اِنَّه عَمَلٌ غَيْرُ صالِحٍ» (به وصف غير براى عمل) قرائت مى كنند و برخى ديگر «انَّهُ عَمَلُ غَيْرِ صالحٍ» (به اضافه عمل به غير) مى خوانند. پس، كسى كه «اِنَّه عَمَلُ غَيْرِ صالحٍ» (به اضافه) قرائت مى كند او را از فرزندى نوح نفى مى كند. حضرت فرمود: هرگز؛ او فرزند نوح بود، اما چون خداى عز و جلرا نافرمانى كرد، خداوند او را از پدرش نفى كرد. همين طور، هريك از ما اهل بيت كه خداى عز و جلرا نافرمانى كند از ما نيست و تو نيز چنانچه خداوند را فرمان برى، از ما اهل بيت هستى.