حديث و آيات: فراق دوستان
عنه عليه السلام ـ فِي الدّيوانِ المَنسوبِ إلَيهِ ـ :
اُحِبُّ لَيالِيَ الهَجرِ لا فَرَحا 
بِها
عَسَى الدَّهرُ يَأتي بَعدَها بِوِصالِ
بِها عَسَى الدَّهرُ يَأتي بَعدَها بِوِصالِ
وأكرَهُ أيّامَ الوِصالِ لِأَنـَّنيأرى كُلَّ شَيءٍ مولِعا بِزَوالِ .
امام على عليه السلام ـ در ديوان منسوب به ايشان ـ :
شب هاى هجران را دوست دارم ، نه اين كه بدانها شادمان باشم/
بلكه به آرزوى آن كه روزگار ، پس از آن ، [ايّامِ ]وصال را برساند .
ايّام وصال را ناخوش مى دارم ؛ زيرا/
مى بينم كه همه چيز ، در آستانه زوال است .
شب هاى هجران را دوست دارم ، نه اين كه بدانها شادمان باشم/
بلكه به آرزوى آن كه روزگار ، پس از آن ، [ايّامِ ]وصال را برساند .
ايّام وصال را ناخوش مى دارم ؛ زيرا/
مى بينم كه همه چيز ، در آستانه زوال است .