حديث و آيات: نهى از جدايى

عنه عليه السلام ـ في كِتابٍ لَهُ لاِبنِهِ الحَسَنِ عليه السلام ـ : اِحمِل نَفسَكَ مِن أخيكَ عِندَ صَرمِهِ عَلَى الصِّلَةِ ، وعِندَ صُدودِهِ عَلَى اللَّطَفِ وَالمُقارَبَةِ ، وعِندَ جُمودِهِ عَلَى البَذلِ ، وعِندَ تَباعُدِهِ عَلَى الدُّنُوِّ ، وعِندَ شِدَّتِهِ عَلَى اللّينِ ، وعِندَ جُرمِهِ عَلَى العُذرِ ، حَتّى كَأَنَّكَ لَهُ عَبدٌ وكَأَنَّهُ ذو نِعمَةٍ عَلَيكَ . وإيّاكَ أن تَضَعَ ذلِكَ في غَيرِ مَوضِعِهِ ، أو أن تَفعَلَهُ بِغَيرِ أهلِهِ . حديث
امام على عليه السلام ـ در نامه اى به فرزندش امام حسن عليه السلام ـ : چون برادرت از تو بِبُرد ، خود را به پيوند با او وادار و چون از تو روى گردانَد ، خود را به او نزديك كن و چون بُخل ورزد ، به او بخشش كن و چون دورى كند ، به او نزديك شو و چون درشتى كند ، نرمى كن و چون جُرمى كند ، برايش عذرى بياور ، تا آن جا كه گويى تو بنده او هستى و گويا او بر تو نعمتى دارد ؛ امّا مبادا كه اين كار را نابجا انجام دهى و يا در مورد نااهلش به كار برى .