حديث و آيات: كليات حقوق برادران

الإمام الصادق عليه السلام : لا تَكونُ الصَّداقَةُ إلاّ بِحُدودِها ، فَمَن كانَت فيهِ هذِهِ الحُدودُ أو شَيءٌ مِنها فَانسِبهُ إلَى الصَّداقَةِ ، ومَن لَم يَكُن فيهِ شَيءٌ مِنها فَلا تَنسِبهُ إلى شَيءٍ مِنَ الصَّداقَةِ ؛ فَأَوَّلُها : أن تَكونَ سَريرَتُهُ وعَلانِيَتُهُ لَكَ واحِدَةً . وَالثّاني : أن يَرى زَينَكَ زَينَهُ ، وشَينَكَ شَينَهُ . وَالثّالِثَةُ : أن لا تُغَيِّرَهُ عَلَيكَ وِلايَةٌ ولا مالٌ . وَالرّابِعَةُ : أن لا يَمنَعَكَ شَيئا تَنالُهُ مَقدُرَتُهُ . وَالخامِسَةُ ـ وهِيَ تَجمَعُ هذِهِ الخِصالَ ـ : أن لا يُسَلِّمَكَ عِندَ النَّكَباتِ . حديث
امام صادق عليه السلام : دوستى ، جز با صفات و حدود آن ، راست نمى آيد و هركه همه يا بخشى از آنها در او بود ، عنوان دوست بر او بنه و اگر هيچ يك از آنها در او نبود ، هرگز عنوان دوست بر او منه .
نخستين حدّ دوستى ، آن است كه آشكار و نهانِ دوست ، برايت يكى باشد .
دومْ آن كه زيورِ تو را زيور خود و نقص تو را نقصِ خود بداند .
سومْ آن كه مال و مقام ، دوستى او را نسبت به تو تغيير ندهد .
چهارمْ آن كه آنچه را در اختيار دارد ، از تو باز ندارد .
پنجم ـ كه عصاره همه اين صفات است ـ ، آن كه تو را در گرفتارى ها رها نكند .