حديث و آيات: گوناگون

عنه عليه السلام ـ أيضا ـ : حُبُّ اللّه ِ إذا أضاءَ عَلى سِرِّ عَبدٍ أخلاهُ عَن كُلِّ شاغِلٍ . وكُل
ذِكرٍ سِوَى اللّه ِ تَعالى ظُلمَةٌ . وَالمُحِبُّ أخلَصُ النّاسِ سِرّا للّه ِِ تَعالى ، وأصدَقُهُم قَولاً ، وأوفاهُم عَهدا ، وأزكاهُم عَمَلاً ، وأصفاهُم ذِكرا ، وأعبَدُهُم نَفسا ، يَتَباهَى المَلائِكَةُ بِهِ عِندَ مُناجاتِهِ ، ويَفخَرُ بِرُؤيَتِهِ ، وبِهِ يَعمُرُ اللّه ُ بِلادَهُ ، وبِكَرامَتِهِ يُكرِمُ عِبادَهُ ، يُعطيهِم إذا سَأَلوا بِحَقِّهِ ، ويَدفَعُ عَنهُمُ البَلايا بِرَحمَتِهِ . فَلَو عَلِمَ الخَلقُ ما مَحَلُّهُ عِندَ اللّه ِ ومَنزِلَتُهُ لَدَيهِ ما تَقَرَّبوا إلَى اللّه ِ تَعالى إلاّ بِتُرابِ قَدَمَيهِ . حديث
مصباح الشريعة ـ در سخنى كه به امام صادق عليه السلام نسبت داده شده است ـ : دوستى خدا چون بر ضمير بنده اى بتابد ، او را از هر مشغوليتى مى پردازد
(خالى مى كند) . هر يادى جز ياد خداوند متعال ، تاريكى است . شخص دوستدار ، ضميرش از همه مردم براى خدا خالص تر، سخنش راست تر، عهدش وفادارانه تر ، كردارش پاك تر، يادش پاكيزه تر و جانش بنده تر است . چون مناجات كند ، فرشتگان به او مباهات مى ورزند و به ديدارش افتخار مى كنند . خداوند به سبب او ، سرزمين ها را آباد مى كند ، و به سبب گراميداشت او ، بندگانش را گرامى مى دارد و به سبب حقّ او ، چون بندگان از او درخواستى كنند ، به آنان مى بخشد ، و به سبب رحمت بر او ، بلاها را از آنان برطرف مى كند . اگر خلق مى دانستند كه وى در نزد خداوند ، چه جايگاه و منزلتى دارد ، جز با خاكِ پاى او ، به خداوند عز و جلتقرّب نمى جستند .