حديث و آيات: 305 ـ پايه هاى توبه
قرآن:
(فَمَنْ تَابَ مِنْ بَعْدِ ظُلْمِهِ وَأَصْلَـحَ فَإِنَّ اللّه َ يَتُوبُ عَلَيْهِ إِنَّ اللّه َ غَفُورٌ رَحِيمٌ) .
(وَإِنِّي لَغَفَّارٌ لِمَنْ تَابَ وَ آمَنَ وَ عَمِلَ صَالِحا ثُمَّ اهْتَدى).
(فَمَنْ تَابَ مِنْ بَعْدِ ظُلْمِهِ وَأَصْلَـحَ فَإِنَّ اللّه َ يَتُوبُ عَلَيْهِ إِنَّ اللّه َ غَفُورٌ رَحِيمٌ) .
(وَإِنِّي لَغَفَّارٌ لِمَنْ تَابَ وَ آمَنَ وَ عَمِلَ صَالِحا ثُمَّ اهْتَدى).
«هر كس پس از ستمش توبه كند و به صلاح آيد خدا توبه او را مى پذيرد. همانا خداوند آمرزنده و مهربان است».
«همانا من مى آمرزم كسى را كه توبه كند و ايمان آورد و كار شايسته انجام دهد و سپس هدايت يابد».
الإمامُ عليٌّ عليه السلام : التَّوبَةُ على أربَعةِ دَعائِمَ : نَدَمٌ بالقَلبِ ، واسْتِغفَارٌ باللِّسانِ ، وعَملٌ بالجَوارِحِ ، وعَزْمُ أنْ لا يَعودَ .
امام على عليه السلام : توبه بر چهار پايه استوار است: پشيمانى در دل، آمرزش خواهى به زبان، عمل كردن با اعضاى بدن، و تصميم بر باز نگشتن به گناه.