حديث و آيات: 338 ـ مواردى كه حكم به ظاهر مى شود

الإمامُ الصّادقُ عليه السلام ـ لَمّا سُئل عنِ القاضي أيَحِلُ لَه أن يَقضيَ بقَولِ البَيِّنَةِ إذا لَم يعرِفهُم مِن غَير مسألَةٍ ـ : خَمسَةُ أشياءَ يَجِبُ على النّاسِ أنْ يأخُذوا بِها ظاهِرَ الحُكْمِ : الوِلاياتُ ، والتّناكُحُ، والمَوارِيثُ ، والذَّبائحُ ، والشّهاداتُ ، فإذا كانَ ظاهرُهُ ظاهرا مأمونا جازَتْ شهادتُهُ ، ولا يُسألُ عن باطنِهِ . حديث
امام صادق عليه السلام ـ در پاسخ به پرسش از اينكه آيا قاضى مى تواند بر اساس گفته گواهان ناشناس حكم دهد بى آن كه درباره آنان پرس و جو كند؟ ـ فرمود : پنج مورد است كه مردم بايد در آنها به ظاهر حكم عمل كنند: ولايت و سرپرستى، زناشويى، ارث و ميراث، ذبايح و شهادت دادن. اگر ظاهر فرد، درست و در خور اطمينان بود گواهى اش جايز است و نبايد از باطن او پرس و جو كرد.