حديث و آيات: 358 ـ سپاه
عنه عليه السلام ـ أيضا ـ : ولْيَكُنْ آثَرُ رُؤوسِ جُندِكَ عِندَكَ مَن واساهُم في مَعونَتِهِ ، وأفضَلَ علَيهِم مِن جِدَتِهِ ، بما يَسَعُهُم ويَسَعُ مَن وراءهُم مِن خُلوفِ أهْليهِم ، حتّى يكونَ هَمُّهُم هَمّاواحِدا في جِهادِ العَدُوِّ ، فإنَّ عَطْفَكَ علَيهِم يَعطِفُ قُلوبَهُم علَيكَ ... فافْسَحْ في آمالِهِم، وواصِلْ في حُسنِ الثَّناءِ علَيهِم، وتَعْديدِما أبْلى ذَوو البلاءِ مِنهُم ، فإنَّ كَثرَةَ الذِّكْرِ لِحُسنِ أفْعالِهِم تَهُزُّ الشُّجاعَ ، وتُحرِّضُ النّاكِلَ إنْ شاءَ اللّه ُ . 
امام على عليه السلام ـ در همان عهدنامه ـ نوشت: بايد گزيده ترين سران سپاه نزد تو، آن كس باشد كه با ديگران هميارى كند و آنچه دارد به آنان ببخشد، چندان كه خود و خانواده شان را كه بر جاى گذاشته اند به خوبى تأمين كنند، تا همگى در جهاد و مبارزه با دشمن يكدل شوند. چه، مهربانى تو با آنان دلهاى ايشان را به تو مهربان مى كند ... پس آرزوهاى آنان را برآور و پيوسته از آنان ستايش و تقدير كن و زحمتِ سختى ديدگان را به زبان آر كه ياد كردنِ فراوان از كارهاى خوب آنان دليران را برمى انگيزد و ترسو را تحريك مى كند. اِن شاءاللّه .