حديث و آيات: 1486 ـ نكوهش فقر

عنه عليه السلام ـ لابنِهِ الحسنِ عليه السلام ـ : لا تَلُمْ إنسانايَطلُبُ قُوتَهُ ، فَمَن عَدِمَ قُوتَهُ كَثُرَت خَطاياهُ . يابُنَيَّ ، الفقيرُ حَقيرٌ لا يُسمَعُ كلامُهُ ، ولا يُعرَفُ مَقامُهُ ، لو كانَ الفَقيرُ صادِقا يُسَمُّونَهُ كاذِبا ،ولو كانَ زاهِدا يُسَمُّونَهُ جاهِلاً . يابُنَيَّ ، مَن ابتُلِيَ بالفَقرِ فقدِ ابتُلِيَ بأربَعِ خِصالٍ : بالضَّعفِ في يَقينِهِ ، والنُّقصانِ في عَقلِهِ ، والرِّقَّةِ في دِينِهِ ، وقِلَّةِ الحَياءِ في وَجهِهِ ، فَنَعُوذُ باللّه ِ مِن الفَقرِ . حديث
امام على عليه السلام ـ به پسرش حسن عليه السلام ـ : كسى راكه در پى روزى است ، سرزنش مكن ؛ كه هر كس بى روزى مانَد ، خطاهايش بسيار مى شود . فرزندم ! آدم فقير ، حقير است . سخنش خريدار ندارد و مقام و مرتبتش شناخته و دانسته نمى شود . فقير اگر راستگو باشد ، او را دروغگو مى نامند و اگر زاهد و دنياگريز باشد ، نادانش مى خوانند . فرزندم ! هر كه به فقر گرفتار آيد ، به چهار خصلت مبتلا شود: به سستى در يقين و كاستى در خِرد و شكنندگى در دين و كمى شرم و حيا در چهره . پس ، پناه مى بريم به خدا از فقر .