حديث و آيات: پيامدهاى پاكى ولادت
المحاسن عن أبي عبداللّه المدائني : قالَ أبو عَبدِ اللّه ِ عليه السلام : إذا بَرَدَ عَلى قَلبِ أحَدِكُم حُبُّنا فَليَحمَدِ اللّه َ عَلى اُولَى النِّعَمِ. قُلتُ : عَلى فِطرَةِ الإسلامِ؟ قالَ : لا، ولكِن عَلى طيبِ المَولِدِ، إنَّهُ لا يُحِبُّنا إلاّ مَن طابَت وِلادَتُهُ، و لا يُبغِضُنا إلاَّ المُلزَقُ الَّذي تَأتي بِهِ اُمُّهُ مِن رَجُلٍ آخَرَ فَتُلزِمُهُ زَوجَها، فَيَطَّلِعُ عَلى عَوراتِهِم و يَرِثُهُم أموالَهُم ، فَلا يُحِبُّنا ذلِكَ أبَدا، و لا يُحِبُّنا إلاّ مَن كانَ صَفوَةً مِن أيِ الجيلِ كانَ. 
المحاسن ـ به نقل از ابو عبد اللّه مدائنى ـ : امام صادق عليه السلام فرمود : «هرگاه خنكاى محبّت ما بر قلب كسى از شما نشست ، بايد خدا را به خاطر نخستين نعمت ، ستايش كند» .
گفتم : [يعنى] بر فطرت اسلام ؟
فرمود : «نه ، بر پاكى ولادت ؛ چرا كه ما را دوست نمى دارد ، مگر كسى كه ولادتش پاك باشد و ما را دشمن نمى دارد ، مگر كسى كه مادرش او را از مرد ديگرى آورده و به همسرش بسته باشد و در نتيجه ، از نهان آنان آگاه مى شود و از اموالشان ارث مى بَرَد ، ولى هرگز ما را دوست نمى دارد . ما را دوست نمى دارد ، مگر كسى كه پاك باشد ؛ از هر گروهى از مردم كه باشد» .
گفتم : [يعنى] بر فطرت اسلام ؟
فرمود : «نه ، بر پاكى ولادت ؛ چرا كه ما را دوست نمى دارد ، مگر كسى كه ولادتش پاك باشد و ما را دشمن نمى دارد ، مگر كسى كه مادرش او را از مرد ديگرى آورده و به همسرش بسته باشد و در نتيجه ، از نهان آنان آگاه مى شود و از اموالشان ارث مى بَرَد ، ولى هرگز ما را دوست نمى دارد . ما را دوست نمى دارد ، مگر كسى كه پاك باشد ؛ از هر گروهى از مردم كه باشد» .