حديث و آيات: 97. به مردار نزديك نشويد

پيامبر صلي الله عليه و آله: يُؤْتى بِاَحَدٍ يَوْمَ الْقيامَةِ يوقَفُ بَيْنَ يَدَىِ اللّه ِ وَ يُدْفَعُ اِلَيْهِ كِتابُهُ فَلايَرى حَسَناتِهِ، فَيَقولُ: اِلهى! لَيْسَ هذا كِتابى فَاِنّى لا اَرى فيها طاعَتى! فَيُقالُ لَهُ: اِنَّ رَبَّكَ لايَضِلُّ وَ لايَنْسى. ذَهَبَ عَمَلُكَ بِاغْتيابِ النّاسِ. ثُمَّ يُؤْتى بِآخَرَ وَ يُدْفَعُ اِلَيْهِ كِتابُهُ فَيَرى فيهِ طاعاتٍ كَثيرَةً، فَيَقولُ: اِلهى ما هذا كِتابى فَاِنّى ما عَمِلْتُ هذِهِ الطّاعاتِ! فَيُقالُ: لاَِنَّ فُلانا اغْتابَكَ فَدُفِعَتْ حَسَناتُهُ اِلَيْكَ؛ حديث
روز قيامت، فردى را مى آورند و او را در پيشگاه خداوند نگه مى دارند و كارنامه اش را به او مى دهند، اما حسنات خود را در آن نمى بيند. عرض مى كند: الهى! اين كارنامه من نيست! زيرا من در آن، طاعات خود را نمى بينم! به او گفته مى شود: پروردگار تو، نه خطا مى كند و نه فراموش. عمل تو به سبب غيبت كردن از مردم بر باد رفت. سپس مرد ديگرى را مى آورند و كارنامه اش را به او مى دهند. در آن طاعت بسيارى را مشاهده مى كند. عرض مى كند: الهى! اين كارنامه من نيست! زيرا من اين طاعات را بجا نياورده ام! گفته مى شود: فلانى از تو غيبت كرد، حسنات او به تو داده شد.