حديث و آيات:
144. بهترين دوست
پيامبر صلي الله عليه و آله: اَ نْزَلَ اللّه ُ عَلَىَّ اَمانَيْنِ لاُِمَّتى: «و ما كانَ اللّه ُ لِيُعَذِّبَهُم وَ اَنْتَ فيهِم وَ ما كانَ اللّه ُ مُعَذِّبَهُم وَ هُم يَسْتَغْفِرونَ». فَاِذا مَضَيْتُ تَرَكْتُ فيهِمِ الاِْسْتِغفارَ اِلى يَوْمِ الْقيامَةِ؛
[آن جا كه فرمود:] خداوند، دو اَمان براى امّتم بر من نازل نمود «تا تو در ميان آنان هستى، خدا عذابشان نمى كند و تا آمرزش مى طلبند، خدا آنان را عذاب نمى كند». پس اگر خودم نيز از ميانشان بروم [و امان اوّل، باطل شود]، باز، آمرزش طلبيدن را [كه امان دوم است]، تا روز قيامت، در ميانشان باقى گذاشته ام.
