حديث و آيات: 150. منافق

امام على عليه السلام: اُحَذِّرُكُمْ اَهْلَ النِّفاقِ، فَاِنَّهُمُ الضّالّونَ الْمُضِلّونَ، وَ الزّالّونَ الْمُزِلّونَ، يَتَلَوَّنونَ اَلْواناً، وَ يَفْتَنّونَ افْتِنانا، وَ يَعْمِدونَـكُمْ بِكُلِّ عِمادٍ، وَ يَرْصُدونَـكُمْ بِكُلِّ مِرْصادٍ. قُلُوبُهُمْ دَويَّةٌ، وَ صِفاحُهُمْ نَقيَّةٌ. يَمْشونَ الْخَفاءَ، وَ يَدِبّونَ الضَّرّاءَ. وَصْفُهُمْ دَواءٌ، وَ قَوْلُهُمْ شِفَاءٌ، وَ فِعْلُهُمُ الدّاءُ الْعَياءُ. حَسَدَةُ الرَّخاءِ، وَ مُؤَكِّدُو الْبَلاءِ، وَ مُقَـنِّطو الرَّجاءِ لَهُمْ بِكُلِّ طَريقٍ صَريعٌ، وَ اِلى كُلِّ قَلْبٍ شَفيعٌ، وَ لِكُلِّ شَجْوٍ دُمُوعٌ. يَتَقارَضونَ الثَّناءَ، وَ يَتَراقَبونَ الْجَزاءَ. اِنْ سَاَ لُوا اَ لْحَفوا، وَ اِنْ عَذَلوا كَشَفوا، وَ اِنْ حَكَموا اَسْرَفُوا. قَدْ اَعَدّوا لِكُلِّ حَقٍّ باطِلاً، وَ لِكُلِّ قائِمٍ مَائِلاً، وَ لِكُلِّ حىٍّ قاتِلاً، وَ لِكُلِّ بابٍ مِفتاحاً، وَ لِكُلِّ لَيْلٍ مِصْباحا. يَتَوَصَّلونَ اِلَى الطَّمَعِ بِالْيَاْسِ لِيُقيموا بِهِ اَسْواقَهُمْ، وَ يُنْفِقُوا بِهِ اَعْلاقَهُمْ. يَـقولونَ فَيُشَبِّهونَ، وَ يَصِفونَ فَيُمَوِّهونَ. قَدْ هَوَّنُوا الطَّريقَ، وَ اَضْلَعُوا الْمَضيقَ. فَهُمْ لُمَةُ الشَّيْطانِ، وَ حُمَةُ النِّيرانِ: «اُولئِكَ حِزْبُ الشَّيْطانِ اَلا اِنَّ حِزْبَ الشَّيْطانِ هُمُ الْخاسِرونَ»؛ حديث
شما را از منافقان، بر حَذَر مى دارم؛ چرا كه آنان مردمانى گم راه و گم راه كننده اند. خود، لغزيده اند و ديگران را نيز مى لغزانند. به رنگ هاى گوناگون در مى آيند و از هر راهى [شما را] مى فريبند و با هر وسيله اى قصد [ضربه زدن به] شما را مى كنند و در هر كمينگاهى به كمين شما مى نشينند.
دل هايشان بيمار است و ظاهرشان پاك [ و آراسته]. پنهانى كار مى كنند و براى آسيب رساندن، آهسته مى خزند. شرح و بيانشان، دارو و گفتارشان، شفاست؛ امّا رفتارشان، دردِ بى درمان است.
به آسايش [و رفاه] مردم، حسادت مى ورزند و به گرفتارى آنان دامن مى زنند و اميدشان را به نوميدى مى كشانند. در هر سويى زمين خورده اى و به هر دلى راهى و براى هر اندوهى اشك هايى [دروغين] دارند.
تعريف و تمجيد به هم قرض مى دهند و از يكديگر، انتظار پاداش دارند. اگر چيزى بخواهند، پافشارى مى كنند و اگر سرزنش كنند، پرده درى مى نمايند و اگر داورى كنند، از انصاف، خارج مى شوند.
در برابر هر حقّى، باطلى و در برابر هر كار درستى، انحرافى و براى هر زنده اى قاتلى و براى هر درى كليدى و براى هر شبى چراغى آماده دارند.
زهدنمايى مى كنند تا به طمع هاى خويش برسند و از اين راه، بازار خود را گرم كنند و كالاهاى خود را بفروشند.
سخن مى گويند و ترديد مى افكنند، و شرح مى دهند و حقيقت را وارونه جلوه مى دهند. راه ها را هموار نشان مى دهند و سپس خود، روندگان را به تنگناها دچار مى كنند.
اينان، دار و دسته شيطان و هيزم دوزخ اند. «آنان، حزب شيطان اند و بدانيد كه حزب شيطان، به يقين، زيانكار خواهند بود».