حديث و آيات: 33. آداب ادب
8
امام على عليه السلام:
اَدَّبْتُ نَفْسى فَما وَجَدْتُ لَها بِغَيرِ تَقْوَى الاِْلهِ مِنْ اَدَبِفى كُلِّ حالاتِها وَ اِن قَصُرَتْ اَفْضَلَ مِنْ صَمْتِها عَنِ الْكَذِبِوَ غيبَةِ النّاسِ اَن غيبَتَهُم حَرَّمَها ذُوالْجَلالِ فِى الْكُتُبِاِن كانَ مِن فِضَّةٍ كَلامُكِ يا نَفْسُ فَاِنَّ السُّكوتَ مِن ذَهَبِ؛
به ادب و تربيت نفس خود پرداختم و براى آن ادبى بهتر از تقواى الهى در تمام حالاتش نيافتمو اگر از پس اين امر برنيامد براى آن چيزى بهتر از دم فروبستن از دروغ نيافتمو از غيبت مردمان، همانا غيبت آنان را خداوند با عظمت در كتاب ها حرام كرده استاى نفس، اگر سخن تو نقره است، سكوت طلاست
