حديث و آيات: همتاى قرآن

مُحَمَّدُ بنُ عَبدِ اللّه ِ الشَّيبانِيُّ بِإِسنادِهِ الصَّحيحِ عَن رِجالِهِ ثِقَةً عَن ثِقَةٍ : إنَّ النَّبِيَّ صلي الله عليه و آله خَرَجَ في مَرَضِهِ الَّذي تُوُفِّيَ فيهِ ... فَاستَنَدَ إلى جِذعٍ مِن أساطينِ مَسجِدِهِ ـ وكانَ الجِذعُ جَريدَ نَخلٍ ـ فَاجتَمَعَ النّاسُ وخَطَبَ ، وقالَ في كَلامِهِ : معاشِرَ النّاسِ ، إنَّهُ لَم يَمُت نَبِيٌّ قَطُّ إلاّ خَلَّفَ تَرِكَةً ، وقَد خَلَّفتُ فيكُمُ الثَّقَلَينِ كتابَ اللّه ِ وأهلَ بَيتي ، ألا فَمَن ضَيَّعَهُم ضَيَّعَهُ اللّه ُ حديث .
محمّد بن عبداللّه شيبانى به اسناد صحيح خود از رجال ثقه اش به نقل از ثقات ديگر: پيامبر اكرم صلي الله عليه و آله در بيمارى منجر به رحلت خود از خانه بيرون آمد... و به تنه يكى از ستونهاى مسجد تكيه داد ـ اين تنه درخت خرمايى بود كه برگ وخاشاك آن را كنده بودند ـ مردم گرد آمدند و حضرت صلي الله عليه و آله خطبه خواند ودر سخنش فرمود: اى گروه مردم! هيچ پيامبرى نمرده است مگر آن كه از خود يادگارى گذارده است و من هم ثقلين را براى شما به يادگار مى نهم كه كتاب خداست و اهل بيت من. هان، هر كه ايشان را تباه كند خدا تباهش گرداند.