حديث و آيات: اقتدا و پيروى كردن
جابِرُ بنُ عَبدِ اللّه ِ الأَنصارِيُّ : صَلّى بِنا رَسولُ اللّه ِ صلي الله عليه و آله يَومًا صَلاةَ الفَجرِ ، ثُمَّ انفَتَلَ وأقبَلَ عَلَينا يُحَدِّثُنا ، فَقالَ : أيُّهَا النّاسُ ، مَن فَقَدَ الشَّمسَ فَليَتَمَسَّك بِالقَمَرِ ، ومَن فَقَدَ القَمَرَ فَليَتَمَسَّك بِالفَرقَدَينِ .
قالَ : فَقُمتُ أنَا وأبو أيّوبَ الأَنصارِيُّ ومَعَنا أنَسُ بنُ مالِكٍ فَقُلنا : يا رَسولَ اللّه ِ ، مَنِ الشَّمسُ ؟ قالَ : أنَا ، فَإِذا هُوَ صلي الله عليه و آله ضَرَبَ لَنا مَثَلاً فَقالَ : إنَّ اللّه َ تَعالى خَلَقَنا وجَعَلَنا بِمَنزِلَةِ نُجومِ السَّماءِ كُلَّما غابَ نَجمٌ طَلَعَ نَجمٌ ، فَأَنَا الشَّمسُ ، فَإِذا ذَهَبَ بي فَتَمَسَّكوا بِالقَمَرِ . قُلنا : فَمَنِ القَمَرُ ؟ ، قالَ : أخي ووَصِيّي ووَزيري وقاضي دَيني وأبو وُلدي وخَليفَتي في أهلي عَلِيُّ بنُ أبي طالِبٍ ، قُلنا : فَمَنِ الفَرقَدانِ ؟ قالَ : الحَسَنُ وَالحُسَينُ . ثُمَّ مَكَثَ مَلِيًّا
وقالَ : فاطِمَةُ هِيَ الزُّهرَةُ ، وعِترَتي أهلُ بَيتي هُم مَعَ القُرآنِ وَالقُرآنُ مَعَهُم ، لا يَفتَرِقانِ حَتّى يَرِدا عَلَيَّ الحَوضَ
.
قالَ : فَقُمتُ أنَا وأبو أيّوبَ الأَنصارِيُّ ومَعَنا أنَسُ بنُ مالِكٍ فَقُلنا : يا رَسولَ اللّه ِ ، مَنِ الشَّمسُ ؟ قالَ : أنَا ، فَإِذا هُوَ صلي الله عليه و آله ضَرَبَ لَنا مَثَلاً فَقالَ : إنَّ اللّه َ تَعالى خَلَقَنا وجَعَلَنا بِمَنزِلَةِ نُجومِ السَّماءِ كُلَّما غابَ نَجمٌ طَلَعَ نَجمٌ ، فَأَنَا الشَّمسُ ، فَإِذا ذَهَبَ بي فَتَمَسَّكوا بِالقَمَرِ . قُلنا : فَمَنِ القَمَرُ ؟ ، قالَ : أخي ووَصِيّي ووَزيري وقاضي دَيني وأبو وُلدي وخَليفَتي في أهلي عَلِيُّ بنُ أبي طالِبٍ ، قُلنا : فَمَنِ الفَرقَدانِ ؟ قالَ : الحَسَنُ وَالحُسَينُ . ثُمَّ مَكَثَ مَلِيًّا
وقالَ : فاطِمَةُ هِيَ الزُّهرَةُ ، وعِترَتي أهلُ بَيتي هُم مَعَ القُرآنِ وَالقُرآنُ مَعَهُم ، لا يَفتَرِقانِ حَتّى يَرِدا عَلَيَّ الحَوضَ
.
جابربن عبداللّه انصارى: روزى رسول خدا صلي الله عليه و آله نماز صبح را به جماعت با ما خواند و سپس به طرف ما برگشت و برايمان سخن گفت و فرمود: اى مردم! هر كه خورشيد را از دست داد به دامن ماه چنگ زند و هر كه ماه را از دست داد به فرقدان [دوستاره درخشان كه به آن ها دو برادران نيزمى گويند ]تمسّك جويد.
جابر مى گويد: من و ابو ايوب انصارى و انس بن مالك برخاستيم و عرض كرديم: اى رسول خدا! چه كسى خورشيد است؟ فرمود: من. در اين هنگام رسول خدا صلي الله عليه و آله ، براى ما مثلى زد و فرمود: خداى متعال ما را آفريد و چونان ستارگان آسمان قرارمان داد كه هرگاه ستاره اى غروب كند ستاره اى ديگر طلوع مى كند؛ پس من خورشيد هستم و هرگاه برده شدم، به ماه چنگ زنيد. عرض كرديم: چه كسى ماه است؟ فرمود: برادر و وصى و وزيرم و ادا كننده دينم و پدر فرزندانم و جانشين من در ميان خانواده ام، على بن ابى طالب. عرض كرديم: فرقدان كيستند؟ فرمود: حسن و حسين. حضرت سپس لختى درنگ كرد و آن گاه فرمود: فاطمه هم (ستاره) زهره است و عترت من، يعنى اهل بيتم، با قرآنند و قرآن با آنان، از هم جدا نمى شوند تا اين كه در كنار حوض [كوثر] بر من در آيند.
جابر مى گويد: من و ابو ايوب انصارى و انس بن مالك برخاستيم و عرض كرديم: اى رسول خدا! چه كسى خورشيد است؟ فرمود: من. در اين هنگام رسول خدا صلي الله عليه و آله ، براى ما مثلى زد و فرمود: خداى متعال ما را آفريد و چونان ستارگان آسمان قرارمان داد كه هرگاه ستاره اى غروب كند ستاره اى ديگر طلوع مى كند؛ پس من خورشيد هستم و هرگاه برده شدم، به ماه چنگ زنيد. عرض كرديم: چه كسى ماه است؟ فرمود: برادر و وصى و وزيرم و ادا كننده دينم و پدر فرزندانم و جانشين من در ميان خانواده ام، على بن ابى طالب. عرض كرديم: فرقدان كيستند؟ فرمود: حسن و حسين. حضرت سپس لختى درنگ كرد و آن گاه فرمود: فاطمه هم (ستاره) زهره است و عترت من، يعنى اهل بيتم، با قرآنند و قرآن با آنان، از هم جدا نمى شوند تا اين كه در كنار حوض [كوثر] بر من در آيند.