حديث و آيات: ك ـ سراى نابودى

عنه عليه السلام : إنَّ الدُّنيا دارُ فَناءٍ وعَناءٍ ، وغِيَرٍ وعِبَرٍ ؛ فَمِنَ الفَناءِ أنَّ الدَّهرَ موتِرٌ قَوسَهُ حديث ، لا تُخطِئُ سِهامُهُ ، ولا تُؤسى حديث جِراحُهُ ، يَرمِي الحَيَّ بِالمَوتِ ، وَالصَّحيحَ بالسَّقَمِ ، وَالنّاجِيَ بِالعَطَبِ ، آكِلٌ لا يَشبَعُ ، وشارِبٌ لا يَنقَعُ حديث . ومِنَ العَناءِ أنَّ المَرءَ يَجمَعُ ما لا يَأكُلُ ، ويَبني ما لا يَسكُنُ . حديث
امام على عليه السلام : دنيا ، سراى نابودى و رنج، و پيشامدها و عبرت هاست . از نشانه نابودگرى[دنيا] آن كه روزگار ، زِه كمان خويش را بر كشيده است، تيرهايش به خطا نمى رود و زخم هايش درمان نمى پذيرد ؛ زندگان را با تير مرگ نشانه مى رود، تن درستان را با تير بيمارى، و رهيدگان را با تير هلاكت ؛ خورنده اى (آدمخوارى) است كه سير نمى شود و نوشنده اى (خون آشامى) است كه سيراب نمى گردد. و از نشانه رنج بودن دنيا آن كه آدمى ، آنچه را كه نمى خورد، گِرد مى آورد ، و بنايى را كه در آن سُكنا نمى گزيند ، مى سازد.