حديث و آيات: د ـ مَثَل خوراك

تنبيه الخواطر عن أبي هُريرَة : قالَ رَسولُ اللّه صلي الله عليه و آله : يا أبا هُرَيرَة ، ألا اُريكَ الدُّنيا جَميعا بِما فيها؟ قُلتُ : بَلى يا رَسولَ اللّه ِ . فَأَخَذَ بِيَدي وأتى بي وادِيا مِن أودِيَةِ المَدينَة ، فَإِذا مَزبَلَةٌ فيها رُؤوسُ النّاسِ وعَذِراتٌ وخِرَقٌ وعِظامٌ .
ثُمَّ قالَ لي : يا أبا هُرَيرَة ، هذِهِ الرُّؤوسُ كانَت تَحرِصُ عَلَى الدُّنيا كَحِرصِكُم ، وتَأمُلُ آمالَكُم ، ثُمَّ هِيَ عِظامٌ بِلا جِلدٍ ، ثُمَّ هِيَ صائِرَةٌ رَمادا !
وهذِهِ العَذِراتُ ألوانُ أطعِمَتِكُم اِكتَسَبوها مِن حَيثُ اكتَسَبوها ، ثُمَّ قَذَفوها مِن بُطونِهِم فَأَصبَحَت وَالنّاسُ يَتَحامَونَها !
وهذِهِ الخِرَقُ البالِيَةُ كانَت رِياشَهُم ولِباسَهُم فَأَصبَحَت وَالرِّياحُ تَصفِقُها !
وهذِهِ العِظامُ عِظامُ دَوابِّهِمُ الَّتي كانوا يَنتَجِعونَ حديث عَلَيها أطرافَ البِلادِ ! فَمَن كانَ راكِنا إلَى الدُّنيا فَليَبكِ .
فَما بَرِحنا حَتَّى اشتَدَّ بُكاؤُنا . حديث
تنبيه الخواطر ـ به نقل از ابو هريره ـ : پيامبر خدا فرمود: «اى ابوهريره! آيا همه دنيا را با هر آنچه در آن است ، به تو نشان ندهم؟» .
گفتم: چرا، اى پيامبر خدا !
دستم را گرفت و مرا به يكى از درّه هاى مدينه برد. در آن جا با زباله دانى رو به رو شديم كه در آن ، اسكلت سرِ آدم و نجاست و پارچه هاى كهنه پاره و استخوان ، افتاده بود. سپس به من فرمود: «اى ابو هريره! اين سرها نيز مثل شما به دنيا حريص بودند و چون آرزوهاى شما را داشتند ، امّا تبديل به اسكلت شدند و بعد ، خاكستر مى شوند .
اين نجاست ها ، همان غذاهاى رنگارنگ شماست كه اينان از راه هاى مختلف به دست آوردند و بعد ، از شكم هايشان دفع كردند و تبديل به چيزى شد كه مردم از آن دورى مى كنند .
اين لته پاره ها ، جامه ها و پوشاك هاى ايشان بوده كه اكنون ، بادها آنها را به هم مى زند و اين استخوان ها ، استخوان هاى چارپايان آنان است كه بر آنها سوار مى شدند و براى يافتن چراگاه به اين طرف و آن طرف مى كوچيدند. پس، هركه دل بسته دنياست ، بايد كه بگِريد».
ما تا آن جا بوديم ، سخت گريستيم.