حديث و آيات: ز ـ ثروت دنيا ، فقر آخرت است

عنه صلي الله عليه و آله : لا يَشغَلَنَّكَ طَلَبُ دُنياكَ عَن طَلَبِ دينِكَ ؛ فَإِنَّ طالِبَ الدُّنيا رُبَّما أدرَكَ فَهَلَكَ بِما أدرَكَ ، ورُبَّما فاتَهُ فَهَلَكَ بِما فاتَهُ .
الأَكثَرونَ فِي الدُّنيا هُمُ الأَقَلّونَ فِي الآخِرَةِ إلاّ مَن قالَ : هكَذا ، وهكَذا ـ وحَثا بِيَدِهِ ـ .
وما اُعطِيَ أحَدٌ مِنَ الدُّنيا شَيئا إلاّ كانَ أنقَصَ مِن حَقِّهِ فِي الآخِرَةِ ، حَتّى سُلَيمانُ بنُ داودَ عليه السلام فَإِنَّهُ آخِرُ مَن يَدخُلُ الجَنَّةَ مِنَ الأَنبِياء ؛ لِما اُعطِيَ مِنَ الدُّنيا ، ورَأسُ كُلِّ خَطيئَةٍ حُبُّ الدُّنيا . حديث
پيامبر خدا صلي الله عليه و آله : «زنهار، كه طلب دنيايت ، تو را از طلب دينت باز مدارد؛ چرا كه طالب دنيا ، گاه [به مطلوبش [مى رسد و با همانچه بدان رسيده است ، نابود مى شود، و گاه نمى رسد و همانچه بدان نرسيده است ، مايه هلاكت او مى گردد!
آنان كه در دنيا داراترند ، در آخرت نادارترند ، مگر كسى كه چنين و چنان كند»
و با دستش پراكند . حديث
«به هيچ كس چيزى از دنيا داده نشد ، مگر آن كه از حقّ او در آخرت كاست، حتّى سليمان بن داوود عليه السلام . او به خاطر دنيايى كه به وى داده شد، آخرين پيامبرى است كه وارد بهشت مى شود. ريشه (/سرآمدِ) هر خطايى ، دنيادوستى است».