حديث و آيات: الف ـ غفلت

رسول اللّه صلي الله عليه و آله : ما لي أرى حُبَّ الدُّنيا قَد غَلَبَ عَلى كَثيرٍ مِنَ النّاسِ حَتّى كَأَنَّ المَوتَ في هذِهِ الدُّنيا عَلى غَيرِهِم كُتِبَ ! وكَأَنَّ الحَقَّ في هذِهِ الدُّنيا عَلى غَيرِهِم وَجَبَ ! وحَتّى كَأَن لَم يَسمَعوا ويَرَوا مِن خَبَرِ الأَمواتِ قَبلَهُم ! سَبيلُهُم سَبيلُ قَومٍ سَفرٍ عَمّا قَليلٍ إلَيهِم راجِعونَ ، بُيوتُهُم أجداثُهُم ، ويَأكُلونَ تُراثَهُم حديث ، فَيَظُنّونَ أنَّهُم مُخَلَّدونَ بَعدَهُم ، هَيهاتَ هَيهاتَ! أما يَتَّعِظُ آخِرُهُم بِأَوَّلِهِم ؟ لَقَد جَهِلوا
ونَسوا كُلَّ واعظٍ في كِتابِ اللّه ِ ، وأمِنوا شَرَّ كُلِّ عاقِبَةِ سوءٍ ، ولَم يَخافوا نُزولَ فادِحَةٍ وبَوائِقَ حديث حادِثَةٍ . حديث
پيامبر خدا صلي الله عليه و آله : چه شده است كه مى بينم دنيادوستى بر بسيارى از مردم ، چيره آمده است، چندان كه گويى مرگ در اين دنيا براى ديگران رقم خورده، و انگار حق (وظيفه) در اين دنيا بر غير آنان واجب گشته است، و گويى از خبر مردگان پيش از خود ، چيزى نشنيده و نديده اند؟! راهشان راه گروهى مسافر است و به زودى به سوى آنان باز مى گردند ؛ آنان كه به خانه هاى گور خويش رفته اند، و اينان ميراث خوارشان شده اند، و مى پندارند كه پس از آنان جاودانه خواهند زيست. هيهات، هيهات! آيا آخرينشان از اوّلينشان پند نمى گيرند؟ سخنان پندآموز كتاب خدا را نفهميدند و آنها را به فراموشى سپردند،
و خويشتن را از گزند هر بدفرجامى اى در امان پنداشتند، و از فرود آمدن هيچ گونه مصيبت و رويداد مهلكى نهراسيدند.