حديث و آيات: معناى فتنه

الإمامُ عليٌّ عليه السلام ـ في الجَوابِ عن المُتَشابِهِ في تفسيرِ الفِتنَةِ ـ : «الم * أ حَسِبَ الناسُ أنْ يُتْرَكُوا أنْ يَقُولوا آمَنّا وَ هُم لا يُفْتَنُونَ» .و قولِهِ لِموسى عليه السلام : «و فَتَنّاكَ فُتُونا» .
و مِنهُ فِتنَةُ الكُفرِ ، و هُو قولُهُ تعالى : «لَقَدِ ابْتَغَوُا الفِتنَةَ مِن قَبْلُ و قَلَّبُوا لَكَ الاُمورَ حَتّى جاءَ الحَقُّ و ظَهَرَ أمْرُ اللّه ِ» .(و قولُهُ تعالى : «و الفِتنَةُ أكْبَرُ مِنَ القَتلِ» .يَعنِي هاهنا الكُفرَ) و قولُه سبحانَهُ في الذينَ استَأذَنوا رسولَ اللّه ِ صلى الله عليه و آله في غَزوَةِ تَبُوكَ أن يَتَخَلَّفُوا عَنهُ مِن المُنافقينَ ، فقالَ اللّه ُ تعالى فيهِم : «و مِنهُم مَن يَقولُ ائذَنْ لي و لا تَفْتِنّي» يَعني : ائذنْ لي و لا تُكفِّرْني ، فقال عَزَّ و جلّ : «ألاَ في الفِتنَةِ سَقَطُوا و إنّ جَهَنَّمَ لَمُحِيطَةٌ بِالكافِرِينَ» .
و مِنهُ فِتنَةُ العَذابِ ، و هُو قولُهُ تعالى : «يَومَ هُم علَى النّارِ يُفْتَنُونَ» .أي يُعَذَّبُونَ «ذُوقُوا فِتْنَتَكُم هذا الّذي كُنتُمْ بِهِ تَسْتَعْجِلُونَ» .أي ذُوقُوا عذابَكُم ، و مِنهُ قولُهُ تعالى : «إنّ الّذينَ فَتَنُوا المُؤمِنينَ و المُؤمِناتِ ثُمَّ لَم يَتُوبُوا» .أي عَذَّبُوا المؤمنينَ
و مِنهُ فِتنَةُ المَحَبَّةِ للمالِ و الوَلدِ ، كقولِهِ تعالى : «إنّما أمْوالُكُم و أوْلادُكُم فِتنَةٌ» .أي إنّما حُبُّكُم لَها فِتنَةٌ لَكُم
و مِنهُ فِتنَةُ المَرَضِ ، و هُو قولُهُ سبحانَهُ : «أ وَ لا يَرَوْنَ أنّهُم يُفْتَنُونَ فِي كُلِّ عامٍ مَرَّةً أو مَرَّتينِ ثُمّ لا يَتُوبُونَ و لا هُم يَذَّكَّرُونَ» .أي يَمرَضُونَ و يَعتَلُّونَ .

امام على عليه السلام ـ در پاسخ به سؤال از معناى فتنه كه از كلمات متشابه در قرآن است ـ فرمود: «الف ، لام ، ميم. آيا مردم پنداشتند كه همين كه بگويند ايمان آورديم رها مى شوند و مورد آزمايش قرار نمى گيرند؟». و اين سخن خداوند به موسى عليه السلام كه : «و تو را بارها آزموديم». و از آن جمله است فتنه كفر، مانند آيه «در حقيقت پيش از اين [نيز] در صدد فتنه جويى برآمدند و كارها را بر تو وارونه ساختند، تا آن كه حق آمد و امر خدا آشكار شد در حالى كه آنان ناخشنود بودند» (و آيه «و فتنه بزرگتر از كشتار است» كه در اين جا به معناى كفر مى باشد) و سخن خداوند متعال درباره منافقانى كه در جنگ تبوك از پيامبر خدا صلى الله عليه و آله اجازه گرفتند در جنگ شركت نكنند. پس خداوند متعال درباره آنها فرمود : «و از آنان كسى است كه مى گويد : مرا [در ماندن ]اجازه ده و در فتنه ام مينداز» يعنى به من اجازه ده و مرا به كفر مينداز، پس خداوند عزّ و جلّ فرمود: «هان!آنان خود به فتنه افتاده اند. و بى ترديد جهنّم بر كافران احاطه دارد»
و از آن جمله است فتنه عذاب كه نمونه اش اين سخن خداوند متعال است : «روزى كه آنان در آتش مفتون شوند» يعنى عذاب شوند «بچشيد فتنه خود را. اين همان چيزى است كه به شتاب آن را مى خواستيد» يعنى بچشيد عذاب خود را. و نمونه ديگرش اين سخن خداوند متعال است : «كسانى كه مردان و زنان مؤمن را گرفتار فتنه كردند و سپس توبه ننمودند» يعنى مؤمنان را عذاب و شكنجه دادند
و از آن جمله است فتنه عشق به مال و فرزند، مانند اين سخن خداوند متعال : «جز اين نيست كه اموال و فرزندان شما فتنه اند»، يعنى دوست داشتن آنها مايه فتنه و آزمايش شما مى باشد
و از آن جمله است فتنه بيمارى كه نمونه اش اين سخن خداوند سبحان است : «آيا نمى بينند كه آنان در هر سال يك يا دوبار به فتنه گرفتار مى شوند؟ باز هم توبه نمى كنند و عبرت نمى گيرند.» يعنى بيمار و دردمند مى شوند.

نمایش منبع

بازگشت به : معناى فتنه