564 ـ تفسير حكمت

امام على عليه السلام : نخستين گام حكمت، وانهادن لذتهاست و آخرين گام آن، دشمن داشتن هر آنچه فانى مى شود .

امام على عليه السلام : از حكمت است كه با فرا دست خود نستيزى و فرو دست خود را خوار نشمارى و به كارى كه در توان تو نيست نپردازى و زبانت با دلت و گفتارت باكردارت ناسازگار نباشد و درباره آنچه نمى دانى سخن نگويى و وقتى كارى به تو رو مى آورد رهايش نكنى و چون از تو روى گرداند دنبالش نروى .

امام باقر عليه السلام ـ در پاسخ به سؤال ابوبصير از آيه «و به هركس حكمت عطا شود خوبى فراوان داده شده است» ـ : مراد از حكمت، فرمانبرى از خدا و شناخت امام است .

امام صادق عليه السلام ـ نيز در تفسير همان آيه ـ فرمود : همانا حكمت عبارت است از شناخت و فهم دين ؛ پس هر يك از شما كه در دين فقيه و فهيم باشد، حكيم است.

امام كاظم عليه السلام : به لقمان گفته شد : چكيده حكمت تو چيست ؟ گفت : از آنچه مى دانم نمى پرسم و براى آنچه به من مربوط نمى شود خود را به زحمت نمى اندازم .