1352 ـ حقوق آموزگار بر دانش آموز

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : سه نفرند، كه جز انسان منافق در حق آنان بى حرمتى نمى كند: ريش سفيد مسلمان، پيشواى دادگر و آموزنده خوبيها.

امام على عليه السلام : از جمله حقوق شخص دانشمند بر تو اين است كه [هر گاه در ميان جمعى بود ]بر همگان سلام كنى و به او نيز اختصاصا سلام گويى، روبه رويش بنشينى، در حضور او با دست و چشم و ابرو اشاره نكنى، در مخالفت با نظر او نگويى: «فلانى چنين گفته است». نزد او از كسى غيبت نكنى، در مجلسش در گوشى صحبت نكنى، جامه اش را نگيرى، اگر خسته بود، در سؤال كردن اصرار نورزى. از طول مجالسش به تنگ نيايى؛ زيرا حكايت همنشينى با او حكايت درخت خرمايى است كه انتظار مى كشى تا كى از آن چيزى براى تو بيفتد.

امام على عليه السلام : چاپلوسى و حسادت از اخلاق مؤمن نيست، مگر در تحصيل دانش.

امام زين العابدين عليه السلام : حق استاد تو اين است كه به او احترام گذارى، محضرش را موقّر دارى، با دقت به سخنانش گوش بسپارى، رويت به او باشد و به او توجّه نمايى، صدايت را بر صداى او بلندتر نكنى، هرگاه كسى از او سؤالى كند تو جواب ندهى، بلكه بگذارى خودش جواب دهد. در محضر او با كسى سخن نگويى، در حضور او از كسى غيبت نكنى، اگر پيش تو از او بدگويى شود، از وى دفاع كنى. عيبهايش را بپوشانى، خوبيها و صفات نيكش را آشكار سازى، با دشمن او همنشينى نكنى و با دوستش دشمنى نورزى. هر گاه اين كارها را كردى فرشتگان خدا درباره ات گواهى دهند كه تو براى رضاى خداى بلند نام، نه براى مردم، نزد آن استاد رفته اى و دانش او را فرا گرفته اى.