1825 ـ تفسير پارسايى

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : پارسايى سرور اعمال است؛هر كس پارسايى نداشته باشد كه هرگاه در خلوت با نافرمانى خدا رو به رو شود او را از ارتكاب آن باز دارد، خداوند به ديگر اعمال او توجّهى نكند؛ زيرا كه پارسايى، ترس از خداست در نهان و آشكار و ميانه روى در تهيدستى و توانگرى و مراعات عدالت در خشنودى و خشم.

امام على عليه السلام : ريشه پارسايى، دورى كردن از گناهان و پرهيز از حرام است.

امام على عليه السلام : پارسايى، درنگ كردن به هنگام رو به رو شدن با شبهه است.

امام صادق عليه السلام ـ در پاسخ به سؤال از مرد پارسا ـ فرمود: كسى كه از حرام هاى خداوند عز و جلپرهيز كند.

امام صادق عليه السلام ـ در پاسخ به همين پرسش ـ فرمود: پارسا كسى است كه از حرام هاى خدا پرهيز و دورى مى كند و اگر از شبهات [نيز ]پرهيز نكند، ندانسته به حرام افتد.