1872 ـ تشريع تقيّه و مورد آن

صفحه اختصاصي حديث و آيات قرآن:
(لَا يَتَّخِذِ الْمُؤْمِنُونَ الْكَافِرِينَ أَوْلِيَاءَمِنْ دُونِ الْمُؤْمِنِينَ وَمَنْ يَفْعَلْ ذلِكَ فَلَيْسَ مِنَ اللّه ِ فِي شَيْءٍ إِلَا أَنْ تَتَّقُوا مِنْهُمْ تُقَاةً وَيُحَذِّرُكُمُ اللّه ُ نَفْسَهُ وَإِلَى اللّه ِ الْمَصِيرُ) .
حديث
(مَنْ كَفَرَ بِاللّه ِ مِنْ بَعْدِ إِيمَانِهِ إِلَا مَنْ أُكْرِهَ وَقَلْبُهُ مُطْمَئِنٌّ بِالْاءِيمَانِ وَلكِنْ مَنْ شَرَحَ بِالْكُفْرِ صَدْرا فَعَلَيْهِمْ غَضَبٌ مِنَ اللّه ِ وَلَهُمْ عَذَابٌ عَظِيمٌ) . حديث

«نبايد مؤمنان، كافران را به جاى مؤمنان، به دوستى برگزينند. پس هر كه چنين كند او را با خدا رابطه اى نيست، مگر اينكه از آنها بيمناك باشيد و خدا شما را از خودش مى ترساند و بازگشت به سوى اوست».
«كسى كه بعد از ايمان آوردنش، به خدا كفر ورزد [عذابى سخت خواهد داشت] مگر آن كس كه مجبور شده و[لى] قلبش به ايمان اطمينان دارد. ليكن هر كه سينه اش به كفر گشاده گردد، خشم خدا بر آنان است و برايشان عذابى بزرگ خواهد بود».
الإمامُ الباقرُ عليه السلام : التَّقيَّةُ في كُلِّ ضَرورَةٍ،وصاحِبُها أعلَمُ بِها حِينَ تَنزِلُ بهِ . حديث

امام باقر عليه السلام : تقيّه در هر موردى است كه ضرورت پيش آيد و تقيّه كننده خود بهتر مى داند كه در چه وقت بايد تقيّه كند.

امام صادق عليه السلام : تقيّه، سپر خدا ميان او و آفريدگانش مى باشد.

امام صادق عليه السلام : نگران دين خود باشيد و آن را با تقيّه پوشيده نگه داريد؛ زيرا كسى كه تقيّه ندارد ايمان ندارد. شما در ميان مردم مانند زنبوران عسل در ميان پرندگان هستيد. اگر پرندگان بدانند كه درون زنبور عسل چيست، همه آنها را مى خورند و چيزى باقى نمى گذارند.

الكافى ـ به نقل از هشام كندى ـ : امام صادق عليه السلام فرمود : به خدا سوگند كه خداوند به چيزى كه نزد او محبوبتر از «خب ء» باشد عبادت نشده است. عرض كردم: خب ء چيست؟ فرمود: تقيّه.

امام صادق عليه السلام : مؤمن [هميشه] مجاهد است؛ چون در دولت باطل از طريق تقيّه با دشمنان خدا مى جنگد و در دولت حقّ به وسيله شمشير.