73. جز خوب نگوييد

به بندگانم بگو: «آنچه را كه بهتر است بگويند»، چرا كه شيطان (به وسيله سخنان زشت و ناپسند)، ميان آنان فتنه و فساد مى كند؛ زيرا شيطان، همواره دشمن آشكارى براى انسان بوده است.

حقّ زبان، احترام گذاشتن به آن با ترك زشت گويى، عادت دادنش به خوبى، ترك گفتار بى فايده و نيكى به مردم و خوشگويى درباره آنان است.

درباره اين گفته خداوند كه «با مردم، به زبان خوش سخن بگوييد»، فرمودند: بهترين سخنى كه دوست داريد مردم به شما بگويند، به آنها بگوييد، چرا كه خداوند، لعنت كننده، دشنام دهند، زخم زبان زن بر مؤمنان، زشت گفتار، بدزبان و گداى سمج را دشمن مى دارد و با حيا و بردبار و عفيفِ پارسا را دوست دارد.

در تفسير آيه «با مردم، به زبان خوش سخن بگوييد»، فرمودند: يعنى با همه مردم، چه مؤمن و چه مخالف، به زبان خوش سخن بگوييد. مؤمن، به هم مذهبان، روى خوش نشان مى دهد و با مخالفان، با مدارا سخن مى گويد تا به ايمان، جذب شوند و حتّى اگر نشدند، با اين رفتار، از بدى هاى آنان در حقّ خود و برادران مؤمنش، پيشگيرى كرده است.