117. خدايا چنين كن سرانجام كار

پروردگارا! مرا توفيق ده تا شكر نعمتى را كه به من و پدر و مادرم دادى، به جا آورم و كار شايسته اى انجام دهم كه تو مى پسندى و فرزندانم را صالح گردان.

هر كس فرزندش را ببوسد ، خداوند ـ عزّ و جلّ ـ براى او ثواب مى نويسد و هر كسى كه او را شاد كند ، خداوند روز قيامت او را شاد خواهد كرد و هر كس قرآن به او بياموزد ، پدر و مادرش دعوت مى شوند و دو لباس بر آنان پوشيده مى شود كه از نور آنها ، چهره هاى بهشتيان نورانى مى گردد .

خداوند، از بنده اى كه پس از خوردن لقمه اى غذا و يا آشاميدن جرعه اى، او را سپاس مى گويد، خشنود مى گردد.

خداوند، انسان با حياىِ بردبارِ با عفّتى را كه پاك دامنى مى ورزد، دوست دارد.

خداوند، عمل صالح مداوم را هر چند اندك باشد، دوست دارد.