قرآن كريم: قُلْ يا عِبادىَ الَّذينَ أَسْرَفوا عَلى أَنْفُسِهِمْ لا تَقْنَطوا مِنْ رَحْمَةِ اللّهِ إِنَّ اللّهَ يَغْفِرُ الذُّنوبَ جَميعًا إِنَّهُ هُوَ الْغَفورُ الرَّحيمُ
بگو: اى بندگان من كه بر خود اسراف و ستم كرده ايد، از رحمت خداوند، نااميد نشويد كه خدا همه گناهان را مى آمرزد؛ زيرا او بسيار آمرزنده و مهربان است.
پيامبر صلي الله عليه و آله: اَلْفاجِرُ الرّاجى لِرَحْمَةِ اللّه ِ تَعالى اَقْرَبُ مِنْها مِنَ الْعابِدِ المُقَنَّطِ؛
گنهكارِ اميدوار به رحمت خداى متعال، به رحمت خدا نزديك تر از عابد نااميد است.
پيامبر صلي الله عليه و آله: قالَ اللّه ُ تَبارَكَ وَ تَعالى: يَابنَ آدَمَ! ... لاتُقَنِّطِ النّاسَ مِنْ رَحمَةِ اللّه ِ تَعالى عَلَيهِم وَ اَ نْتَ تَرجوها لِنَفْسِكَ؛
خداى تبارك و تعالى فرمود: اى فرزند آدم! مردم را از رحمت خداى متعال، نوميد نگردان، در حالى كه آن را براى خودت اميد دارى.
قالَ اللّه ُ تَعالى: اَهْلُ طاعَتى فى ضيافَتى وَ اَهْلُ شُكْرى فى زيادَتى، وَ اَهْلُ ذِكْرى فى نِعْمَتى وَ اَهْلُ مَعْصيَتى لااُويِسُهُمْ مِنْ رَحْمَتى، اِنْ تابُوا فَاَنا حَبيبُهُمْ، وَ اِنْ دَعَوْا فَاَنا مُجيبُهُمْ؛
خداى تعالى مى فرمايد: اهل طاعت در مهمانى منند، اهل شكر در فزونى نعمت منند، اهل ذكر در ناز و نعمت منند، و نافرمانان خود را از رحمتم نااميد نمى كنم، اگر توبه كنند، دوست آنهايم و اگر دعا كنند، اجابتشان مى نمايم.
امام صادق عليه السلام: قُلْ لَهُمْ: اِنَّ رَحْمَتى سَبَقَتْ غَضَبى، فَلاتَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَتى فَاِنَّهُ لايَتَعاظَمُ عِنْدى ذَ نْبٌ اَغْفِرُهُ؛
به آنان بگو: رحمت من بر خشمم، مقدّم است. پس، از رحمتم نااميد نشويد؛ زيرا گناهى كه من آن را بيامرزم، در نزد من بزرگ نيست.
