156. به هر طرف رو كنى، خداست

نيكى اين نيست كه روى خود را به سوى مشرق و مغرب بگردانيد، بلكه نيكى (و نيكوكار) كسى است كه به خدا و روز قيامت و فرشتگان و كتاب ها و پيامبران ايمان آورده و مال را با آن كه دوستش مى دارد به خويشاوندان و يتيمان و واماندگان در راه و سائلان و بردگان انفاق كند و نماز را برپا دارد و زكات بدهد و كسانى كه به عهدى كه با ديگران بسته اند وفا كنند و صبرپيشگان در سختى ها و زيان و هنگام جنگ. اينان در حقيقت راستگويان و تقواپيشگانند.156. به هر طرف رو كنى، خداست

با يكديگر، رفت و آمد [و ارتباط] داشته باشيد و به هم نيكى كنيد و با هم مهربان باشيد و چنان كه خداى عزوجل به شما فرمان داده است، برادرانى نيكوكار [براى هم] باشيد.

اوج نيكوكارى آن است كه در پنهان، همان رفتارى را داشته باشى كه در آشكار دارى.

بالاتر از هر نيكوكارى، نيكوكار ديگرى هست، تا آن كه شخص در راه خدا كشته شود كه بالاتر از وى نيكوكارى نيست.

نيكوكار، ده نشانه دارد: براى خدا دوستى و دشمنى مى كند؛ براى خدا همراهى مى كند و جدا مى شود؛ براى خدا خشم مى گيرد و خشنود مى شود؛ براى خدا كار مى كند و خواسته هايش را فقط از او مى خواهد؛ و در برابر خدا، با ترس و بيم و پاكى و اخلاص و حيا و مراقبت از نَفْس، فروتنى مى ورزد و به خاطر خدا نيكى مى كند.