174. مُعاشر دنيوى، اُخروى مى شود

اى كسانى كه ايمان آورده ايد! دشمنِ من و دشمن خودتان را دوست نگيريد! شما نسبت به آنان اظهار محبّت مى كنيد، در حالى كه آنان به آنچه از حق براى شما آمده كافر شده اند... .

هر كس كافرى را دوست بدارد، با خدا دشمنى ورزيده است و هر كس با كافرى دشمنى ورزد، خدا را دوست داشته است... دوستِ دشمن خدا، دشمن خداست.

مبادا دشمنان خدا را دوست بدارى و يا با غير دوستان خدا، دوستىِ خالصانه برقرارسازى؛ زيرا هر كس مردمى را دوست بدارد، با آنان محشور خواهد شد.

از هم نشينى با اهل گناه و يارى دادن ستمكاران و همسايگى فاسدان، بپرهيزيد. از فتنه آنها بر حذر باشيد و از محيطشان دورى كنيد.

هر كس به خدا و روز قيامت ايمان دارد، نبايد با هيچ كافرى برادرى كند و با هيچ گناهكارى معاشرت نمايد. هر كس با كافرى، برادرى يا با گناهكارى معاشرت كند، خود، كافرى گناهكار است.