HadithLib.Com

187. ان شاء اللّه !

صفحه اختصاصي حديث و آيات قرآن كريم:

وَ لا تَقولَنَّ لِشَاْىْ ءٍ إِنّى فاعِلٌ ذلِكَ غَدا * إِلاّ أَن يَشاءَ اللّه ُ وَ اذْكُر رَبَّكَ إِذا نَسيتَ وَ قُلْ عَسى أَن يَهْديَنِ رَبّى لأَِقْرَبَ مِنْ هذا رَشَدا؛ حديث

هرگز نگو كه من اين كار را فردا خواهم كرد. مگر آن كه بگويى ان شاء اللّه (اگر خدا بخواهد) و خدا را فراموش نكن و بگو اميدوارم كه پروردگارم مرا به راهى روشن تر از اين هدايت نمايد.

صفحه اختصاصي حديث و آيات پيامبر صلي الله عليه و آله: اِنَّ مِنْ تَمامِ ايمانِ العَبْدِ اَنْ يَسْتَثْنىَ فى كُلِّ شَىْ ءٍ؛ حديث

از نشانه هاى كامل بودن ايمان بنده، اين است كه در هر كارى، اِن شاء اللّه بگويد.

صفحه اختصاصي حديث و آيات امام صادق عليه السلام: لَمّا سُئلَ عَنْ قَولِهِ تَعالى «وَ اذْكُرْ رَبَّـكَ اِذا نَسيتَ» ـ : اَنْ تَسْتَثْنىَ، ثُمَّ ذَكَرْتَ بَعْدُ، فَاسْتَثْنِ حينَ تَذْكُرُ؛ حديث

در پاسخ به سؤال از آيه «و چون فراموش كردى، پروردگارت را به ياد آر» فرمودند: يعنى اگر فراموش كردى اِن شاء اللّه بگويى و بعد يادت آمد، هر زمان كه يادت آمد، اِن شاء اللّه بگو.

صفحه اختصاصي حديث و آيات امام على عليه السلام: اِنَّ قَوما مِنَ اليَهودِ سَاَ لُوا النَّبىَّ صلي الله عليه و آله عَنْ شَى ءٍ، فَقالَ: ائْتونى غَدا ـ وَ لَمْ يَسْتَثْنِ ـ حَتّى اُخْبِرَكُمْ، فَاحْتُبِسَ عَنْهُ جَبْرَئيلُ عليه السلاماَربَعينَ يَوما، ثُمَّ اَتاهُ وَ قالَ: «وَ لا تَقولَنَّ لِشَىْ ءٍ... اِلاّ اَنْ يَشاءَ اللّه ُ»؛ حديث

گروهى از يهود درباره چيزى از پيامبر صلي الله عليه و آله پرسيدند. آن حضرت فرمودند: «فردا بياييد تا جوابتان را بدهم» و اِن شاء اللّه نگفتند، پس تا چهل روز، از آمدن جبرئيل عليه السلام نزد پيامبر جلوگيرى شد. بعد از چهل روز، جبرئيل بر پيامبر فرود آمد و گفت: هرگز در مورد چيزى مگو: «من فردا چنين مى كنم»، مگر اين كه [بگويى] اِن شاء اللّه .

صفحه اختصاصي حديث و آيات امام باقر عليه السلام: ذُكِرَ اَنَّ آدَمَ لَمّا اَسْـكَنَهُ اللّه ُ الجَنَّةَ فَقالَ لَهُ: يا آدَمُ لا تَقْرَبْ هذِهِ الشَّجَرَةَ، فَقالَ: نَعَمْ يا رَبِّ، وَ لَمْ يَسْتَثْنِ. فَاَمَرَ اللّه ُ نَبيَّهُ فَقالَ: «وَ لا تَقولَنَّ لِشَىْ ءٍ اِنّى فاعِلٌ ذالِكَ غَدا اِلاّ اَنْ يَشاءَ اللّه ُ وَ اذْكُرْ رَبَّـكَ اِذا نَسيتَ» اَنْ تَقولَ وَ لَوْ بَعْدَ سَنَةٍ؛ حديث

هنگامى كه خداوند عز و جل آدم عليه السلام را در بهشت جا داد به او فرمود: اى آدم! به اين درخت، نزديك نشو. حضرت آدم گفت: باشد، اى پروردگار من! ولى اِن شاء اللّه نگفت [و به درخت، نزديك شد و از آن خورد]. لذا خداوند به پيامبرش صلي الله عليه و آله امر فرمود: درباره چيزى كه مى خواهى آن را فردا انجام دهى، نگو آن را انجام مى دهم، مگر اين كه بگويى اِن شاء اللّه ، و به ياد آر پروردگارت را اگر فراموش نمودى، به اين كه اِن شاء اللّه بگويى، اگر چه پس از يك سال باشد.