HadithLib.Com

209. خداوند، جماعت را دوست دارد

صفحه اختصاصي حديث و آيات قرآن كريم:

يُسَبِّحُ لَهُ فيها بِالْغُدُوِّ وَ الآْصالِ * رِجالٌ لا تُلْهيهِمْ تِجارَةٌ وَ لا بَيْعٌ عَن ذِكْرِ اللّه ِ وَ إِقامِ الصَّلوةِ وَ ايتاءِ الزَّكوةِ يَخافونَ يَوْما تَتَقَلَّبُ فيهِ الْقُلوبُ وَ الأَْبْصارُ؛ حديث

در آن مساجد، صبح و شام، مردانى خدا را تسبيح مى كنند كه تجارت و خريد و فروش، آنان را از ياد خدا و بر پاداشتن نماز و دادن زكات غافل نمى كند؛ آنها از روزى مى ترسند كه دل ها و چشم ها در آن حيران و مضطرب است.

صفحه اختصاصي حديث و آيات امام رضا عليه السلام: اِنَّما جُعِلَتِ الْجَماعَةُ لِئَلاّ يَكونَ الاِْخْلاصُ وَ التَّوْحيدُ وَ الاِْسْلامُ وَ الْعِبادَةُ لِلّه اِلاّ ظاهِرا مَكْشوفا مَشْهورا؛ حديث

علّت تشريع نماز جماعت آن است كه اخلاص، يكتاپرستى، تسليم حق بودن و بندگى براى خداوند، آشكار و بى پرده و نمايان باشد.

صفحه اختصاصي حديث و آيات پيامبر صلي الله عليه و آله: اِنَّ اللّه َ يُحِبُّ فِى الصَّلاةِ ما يُحِبُّ فِى الْقِتالِ: «صَفّا كَأَ نَّهُم بُنيانٌ مَرصُوصٌ»؛ حديث

خداوند آنچه را كه در جنگ دوست دارد، در نماز هم دوست دارد و آن صفى (متحد و منظم) همچون بنيانى پولادين و محكم است.

صفحه اختصاصي حديث و آيات پيامبر صلي الله عليه و آله: ثَلاثٌ لَو يَعْلَمُ النّاسُ ما فيهِنَّ ما اُخِذْنَ اِلاّ بِسَهْمَةٍ حِرصا عَلى ما فيهِنَّ مِنْ الْخَيْرِ وَ الْبَرَكَةِ: اَلتَّـأْذينُ بِالصَّلاةِ وَ التَّهجيُر بِالجَماعاتِ وَ الصَّلاةُ فى اَوَّلِ الصُّفوفِ؛ حديث

سه چيز است كه اگر مردم آثار آن را مى دانستند، به جهت حريص بودن به خير و بركتى كه در آنها هست، به قرعه متوسل مى شدند: اذان نماز، شتاب به نماز جماعت و نماز در صف اوّل.

صفحه اختصاصي حديث و آيات پيامبر صلي الله عليه و آله: اِعْلَموا اَنَّ اللّه َ تَعالى قَدْ فَرَضَ عَلَيْكُمْ الْجُمُعَةَ فَمَنْ تَرَكَها فى حَياتى وَ بَعْدَ مَماتى وَ لَهُمْ اِمامٌ عادِلٌ اِسْتِخْفافا بِها وَ جُحودا لَها فَلا جَمَعَ اللّه ُ شَمْلَهُ وَ لا بارَكَ لَهُ فى اَمْرِهِ اَلا وَ لا صَلاةَ لَهُ اَلا وَ لا زَكاةَ لَهُ اَلا وَ لا حَجَّ لَهُ اَلا وَ لا صَوْمَ لَهُ اَلا وَ لا بَرَكَةَ لَهُ حَتّى يَتوبَ؛ حديث

بدانيد كه خداوند متعال نماز جمعه را بر شما واجب ساخته است. پس آنان كه در زندگى و پس از مرگ من، از روى سبك شمردن و يا انكار، آن را ترك كنند، با وجود اين كه پيشواى عادلى دارند، خداوند وحدتشان نبخشد و در كارشان بركت ندهد، آگاه باشيد نه زكات، نه نماز، نه حج و نه روزه آنان پذيرفته است. بدانيد كه زندگى آنان بركتى نخواهد داشت، مگر توبه كنند.