218. هر چه زودتر

در آن روز (قيامت) ستمكاران را [پشيمانى و] عذرخواهى سودى نمى بخشد و نصيب آنان نفرين [و خشم خدا] است و منزلگاه بد [دوزخ] برايشان مهيّاست.

درباره اين فرموده خداى متعال كه: «به آنان اجازه داده نمى شود تا عذرخواهى كنند» فرمودند: خداوند، ارجمندتر و عادل تر و بزرگ تر از آن است كه بنده اش عذرى داشته باشد و اجازه ندهد عذرش را بياورد؛ بلكه بنده است كه مغلوب [هوس] مى شود و ديگر عذرى برايش باقى نمى مانَد.

[قيامت] روزى است كه در آن، چشم ها خيره مى مانند و همه جا تيره و تار مى شود... نه شفيعى شفاعت (پا در ميانى) مى كند و نه خويشاوندى مانع عذاب مى شود و نه عذرى سودمند مى افتد.

پيشينيان شما به علت آرزوهاى دراز و از ياد بردن مرگ، به هلاكت در افتادند، تا آن كه مرگِ وعده داده شده، بر سر آنها فرود آمد؛ مرگى كه هيچ عذرى را نمى پذيرد و مهلتى براى توبه باقى نمى گذارد و فاجعه و مجازات را به همراه دارد.