HadithLib.Com

231. تجاوز از حدود، ظلم است

صفحه اختصاصي حديث و آيات قرآن كريم:

وَ قاتِلوا فى سَبيلِ اللّه ِ الَّذينَ يُقاتِلونَكُمْ وَ لا تَعْتَدوا إِنَّ اللّه َ لا يُحِبُّ الْمُعْتَدينَ؛ حديث

با كسانى كه با شما مى جنگند، در راه خدا بجنگيد، و از حدّ تجاوز نكنيد، زيرا خداوند تجاوزكاران را دوست ندارد.

صفحه اختصاصي حديث و آيات امام على عليه السلام: اِنَّ اَكْرَمَ الْمَوْتِ الْقَتلُ، وَ الَّذى نَفسُ ابْنِ اَبى طالِبٍ بِيَدِهِ لاََ لْفُ ضَرْبَةٍ بِالسَّيْفِ اَهْوَنُ عَلَىَّ مِنْ ميتَةٍ عَلَى الْفِراشِ فى غَيرِ طاعَةِ اللّه ِ! حديث

در حقيقت، گرامى ترين مرگ، كشته شدن [در راه خدا] است و سوگند به آن كه جان على بن ابى طالب در دست اوست، [تحمّل] هزار ضربت شمشير، براى من، آسان تر از آن است كه در غير طاعت خدا، در بستر، جان دهم.

صفحه اختصاصي حديث و آيات امام على عليه السلام: نَهى رَسولُ اللّه ِ صلي الله عليه و آله اَنْ يُلْقَى السَّمُّ فى بِلادِ الْمُشْرِكينَ؛ حديث

رسول خدا صلي الله عليه و آله از مسموم كردنِ شهرهاى مشركان، نهى فرمود.

صفحه اختصاصي حديث و آيات امام على عليه السلام: لا تَتْبَعوا مُوَلّيا، وَ لا تُجيزوا عَلى جَريحٍ، وَ مَنْ اَغْلَقَ بابَهُ فَهُوَ آمِنٌ؛ حديث

فراريانِ [صحنه] جنگ را تعقيب نكنيد و بر زخمى شدگان، شمشير نكشيد و هر كس درِ خانه اش را بست، در اَمان است.

صفحه اختصاصي حديث و آيات امام صادق عليه السلام: كانَ رَسُولُ اللّه ِ صلي الله عليه و آله اِذا اَرادَ اَنْ يَبْعَثَ سَريَّةً دَعاهُمْ فَاَجْلَسَهُمْ بَيْنَ يَدَيْهِ، ثُمَّ يَقولُ: سيروا بِسْمِ اللّه ِ وَ بِاللّه ِ وَ فى سَبيلِ اللّه ِ وَ عَلى مِلَّةِ رَسولِ اللّه ِ لا تَغُلّوا، وَ لا تُمَثِّلوا، وَ لا تَغْدِروا، وَ لا تَقْتُلوا شَيْخا فانيا وَ لا صَبيّا، وَ لا اِمْرَاَةً، وَ لا تَقْطَعوا شَجَرا اِلاّ اَنْ تُضْطَرُّوا اِلَيْها، وَ اَ يُّما رَجُلٍ مِنْ اَدْنَى الْمُسْلِمينَ اَوْ اَفْضَلِهِمْ نَظَرَ اِلى رَجُلٍ مِنَ الْمُشْرِكينَ فَهُوَ جارٌ حَتّى يَسْمَعَ كَلامَ اللّه ِ فَاِنْ تَبِعَـكُمْ فَاَخوكُمْ فِى الدّينِ، وَ اِنْ اَبى فَاَبْلِغُوهُ مَأْمَنَهُ وَ اسْتَعينوا بِاللّه ِ عَلَيهِ؛ حديث

رسول خدا، هرگاه تصميم مى گرفت كه گروهى را براى جنگ بفرستد، آنها را فرا مى خواند و پيش روى خويش مى نشاند و مى فرمود: با نام خدا و براى خدا و در راه خدا و بر دين رسول خدا برويد و كينه توزى نكنيد و كُشته هاى دشمن را مُثله نكنيد (گوش و بينى و ساير اعضاى بدنشان را نبُريد) و پيمان شكنى نكنيد و پيرمردِ از كار افتاده و كودك و زنى را نكشيد و درختى را قطع نكُنيد ـ مگر وقتى كه چاره اى جز آن نباشد ـ و اگر مسلمانِ دون پايه يا عالى رتبه اى يكى از مُشركان را پناه داد، آن مشرك، در پناه اسلام است تا كلام خدا را بشنود. پس از آن، اگر از شما پيروى كرد [و مسلمان شد]، برادر دينى شماست و اگر امتناع ورزيد، او را به پناهگاهش برسانيد و از خدا بخواهيد كه در فرصت ديگرى، شما را بر او چيره سازد.