254. نورانى كنيد

بگو: خداوند، اعمال زشت را چه آشكار باشد چه پنهان و گناه و ظلم به ناحق و شرك به خدا را كه بر آن شرك هيچ دليلى نداريد و به خدا چيزى را نسبت دهيد كه نمى دانيد، حرام كرده است.

زورگويى، انسان را به خاك [مَذَلّت] مى افكند و مرگ ها را نزديك مى كند.

ما [خاندان پيامبر]، ريشه همه خوبى ها هستيم و هر نيكى اى، [ميوه اى] از شاخه هاى ماست و از جمله نيكى هاست: يكتا دانستن خدا، نماز، روزه، فروخوردن خشم، گذشت از كسى كه بدى اى كرده است، ترحّم به نيازمند، رسيدگى به همسايه و اعتراف به كمال اهل كمال. دشمن ما نيز ريشه همه بدى هاست و هر زشتى و بدكارى اى، [ميوه اى ]از شاخه هاى اوست و از جمله زشتى هاست: دروغ، بُخل، سخن چينى، قطع رابطه با خويشاوندان، رِبا خوارى، به ناحقْ خوردنِ مال يتيم، تجاوز از حدودِ فرمان هاى الهى، بدكارگى آشكار و پنهان، زنا، دزدى و هر زشتىِ ديگرى از اين دست. پس هر كس بگويد: با ماست، امّا به شاخه هاى دشمن ما چنگ بزند، دروغگوست.

ظلم، سه قسم است: ظلمى كه خدا نمى آمرزد، ظلمى كه مى آمرزد و ظلمى كه از آن نمى گذرد. امّا ظلمى كه خدا نمى آمرزد، شرك است. خداوند مى فرمايد: «حقا كه شرك ظلمى بزرگ است». و امّا ظلمى كه خدا مى آمرزد، ظلم بندگان به خودشان ميان خود و پروردگارشان است. امّا ظلمى كه خدا از آن نمى گذرد، ظلم بندگان به يكديگر است.