260. گذشت، پاداش دارد

كيفر بدى، مجازاتى همانند آن است و هر كس عفو و اصلاح كند، پاداش او با خداست؛ خداوند ظالمان را دوست ندارد و كسى كه بعد از مظلوم شدن براى انتقام يارى طلبد، ايرادى بر او نيست؛ ايراد و مجازات بر كسانى است كه به مردم ظلم مى كنند و در زمين به ناحق طغيان مى كنند، بر آنان عذاب دردناكى است! و اما كسانى كه صبر و عفو كنند، اين از كارهاى پر ارزش است.

حقّ كسى كه به تو بدى كرده، اين است كه از او درگذرى؛ ولى اگر دانستى كه گذشت از او زيانبار است، انتقام بگير. خداى منزّهِ والا مرتبه فرموده است: «بر كسانى كه پس از ستم ديدن، انتقام مى گيرند، ملامتى نيست».

از لغزش هاى خطاكاران، درگذريد كه خداوند در عوض آن، شما را از پيشامدهاى ناگوار، حفظ خواهد كرد.

هنگامى كه بندگان [در صحراى محشر] گردآورده مى شوند، آواز دهنده اى جار مى زند: كسى كه مزدش با خداست؛ برخيزد و به بهشت برود. گفته شد: [اى رسول خدا!] چه كسانى مزدشان با خداست؟ فرمودند: آنها كه از مردم، گذشت كرده اند.

امام على عليه السلام قبل از شهادتشان فرمودند: اگر زنده ماندم خودم صاحب اختيار خون خودم هستم و اگر رفتم، مرگ، وعده گاه من است. اگر او (قاتلم) را ببخشم، اين بخشش، براى من، موجب قرب به خداست و شما هم اگر او را ببخشيد، اين بخشش، برايتان موجب ثواب خواهد بود. پس درگذريد «آيا دوست نداريد كه خدا از شما درگذرد؟».