اَعراف

امام على عليه السلام :اهل يقين و مخلصان و ايثارگران، از اعرافيانند.

امام على عليه السلام :من شهريار مؤمنانم ··· من تقسيم كننده بهشت و دوزخم، من اعرافى ام.

امام باقر عليه السلام :ماييم اعراف؛ همانان كه جز با شناخت ما، خداوند شناخته نمى شود؛ ماييم اعراف؛ همانان كه تا فردى ما را نشناسد و ما او را نشناسيم به بهشت نمى رود و تا شخصى ما را انكار نكند و ما او را انكار نكنيم به دوزخ نمى رود. اگر خدا مى خواست خود را به مردم بشناساند، بي گمان چنين مى كرد، اما او، ما را سبب و راه و درِ ورودى شناختِ خود قرار داد.

بحار الأنوار ـ به نقل از بريد عجلى ـ : از امام باقر عليه السلام درباره آيه «و بر اعراف مردانى هستند» سؤال نمودم، فرمود : اين آيه درباره اين امّت نازل شده، و آن مردان، همان امامان، از خاندان محمّدند. عرض كردم: پس، اعراف چيست؟ فرمود: راهى است ميان بهشت و دوزخ.

امام صادق عليه السلام :اعراف، بلنديهايى است ميان بهشت و دوزخ. و آن مردان همان امامان ـ صلوات اللّه عليهم ـ هستند كه با پيروان خود، بر فراز آن بلنديها مى ايستند.