تشويق به جهاد

امام على عليه السلام ـ براى تشويق مردم به جنگ با اهل شام ـ فرمود: سوگند به خدا كه شما بد شعله اى براى آتش جنگ هستيد! [زيرا ]به شما نيرنگ مى زنند و شما نيرنگ نمى زنيد، شهرهاى شما را مى گيرند و شما خشمگين نمى شويد، دشمن از شما غافل نيست و شما در غفلت و بى خبرى به سر مى بريد ··· به خدا سوگند كسى كه دشمنش را بر خود چنان مسلّط كند كه گوشتش را تا استخوان بخورد و استخوانش را دَرهم شكند و پوستش را بكَنَد، بس ناتوان و زبون است و در سينه اش دلى ضعيف دارد. تو اگر خواهى چنين باشى، باش، اما من، به خدا سوگند، چنين نخواهم بود، بلكه با شمشيرهاى مَشْرَفى چنان بر او خواهم نواخت كه ريزه استخوانهاى سر او بپرد و دستها و پاها به هر سو پراكنده شود. از آن پس، خدا هر چه خواهد مى كند.

امام على عليه السلام ـ در جنگ صفين آن گاه كه سپاه معاويه آب فرات را در اختيار گرفت ـ فرمود : [با اين كارشان] از شما خواستند تا دست به جنگ بگشاييد؛ اينك شما يا به خوارى تن دهيد و منزلت شجاعت و شرافت را از دست نهيد، يا شمشيرها را از خونها سيراب كنيد، تا از آب سيراب شويد؛ چه، اگر زنده بمانيد، اما شكست خورده باشيد، در حقيقت مرده ايد و اگر بميريد، اما پيروز شويد، در حقيقت زنده ايد.

امام على عليه السلام ـ در تشويق يارانش ـ فرمود : از خدا بترسيد و چشمانتان را فرو بنديد ··· بار خدايا! به آنان صبر و پايدارى عطا فرما و پيروزشان گردان و پاداش بزرگ عطايشان كن.

امام على عليه السلام ـ بعد از كشته شدن محمّد بن ابى بكر ـ فرمود : با آن كه در ميان شما عالمان و فقيهان و نژادگان و فرزانگان و حافظان قرآن و شب زنده داران و آباد كنندگان مساجد با تلاوت قرآن وجود دارند، آيا به خشم نمى آييد و اهميتى نمى دهيد به اين كه نادانان و اشرار و فرومايگانِ شما، براى حكومت بر شما، با شما كشمكش كنند؟!

امام على عليه السلام :با تيغه شمشيرها از دين خود دفاع كنيد، و شمشيرها را با فرا پيش نهادن گامهايتان، به دشمن برسانيد و از خداوند يارى جوييد، تا پيروز گرديد و يارى شويد.