تبعيد

امام صادق عليه السلام ـ درباره آيه «همانا سزاى كسانى كه با خدا و پيامبر او مى جنگند و در زمين به فساد مى كوشند، جز اين نيست كه كشته شوند···» ـ فرمود : تبعيد محاربه غير از تبعيد معمولى است. قاضى، به نسبت جرمى كه او مرتكب شده است، درباره اش حكم صادر مى كند . و تبعيد مى شود و او را به دريا مى برند و در دريا مى اندازند. اگر صرفا تبعيد از شهرى به شهر ديگر باشد چگونه معادل كشته شدن يا به دار آويختن است؟ بلكه بايد تبعيد او به گونه اى باشد كه با قتل و دار زدن و قطع دست و پا برابرى كند.

امام صادق عليه السلام ـ در پاسخ به سؤال از تبعيد محارب ـ فرمود : از شهر تبعيد مى شود . امير المؤمنين عليه السلام دو مرد را از كوفه به جاى ديگر تبعيد كرد .

صفحه اختصاصي حديث و آيات عنه عليه السلام ـ و قد سُئلَ عن قولهِ تعالى : «أوْ يُنْفَوا مِنَ الأرضِ»حديث كيفَ يُنْفى و ما حَدُّ نَفْيِهِ ؟ ـ : لا يُبايَـعُ و لا يُؤْوى و لا يُتَصَدَّقُ علَيهِ .حديث

امام صادق عليه السلام ـ در پاسخ به سؤال از آيه «يا از زمين تبعيد شوند» و اين كه كيفيّت تبعيد و حدّ و مرز آن چيست ؟ ـ فرمود : نبايد با او معامله شود ، يا به او پناه داد و يا صدقه داد (كمك مالى نمود).

امام رضا عليه السلام ـ نيز در همين باره ـ فرمود : از شهرى كه در آن جنايت كرده به شهر ديگرى تبعيد شود و به مردم آن شهر اطلاع داده شود كه آن شخص تبعيدى است و نبايد با وى مراوده و معامله كنند و به او زن دهند و با او همسفره شوند . يك سال با او چنين رفتار مى شود . اگر در اين مدت از آن شهر به شهرى ديگر رفت، به مردم آن شهر نيز بايد چنين دستورهايى داده شود، تا يك سال به سر آيد .