مرزهاى دوستى

امام على عليه السلام : دوست، دوست نباشد مگر آن كه در سه جا مراقب برادرش باشد : در گرفتاريش، در غيابش، و بعد از مردنش .

امام على عليه السلام : دوست، كسى است كه در نهانش راست باشد .

امام على عليه السلام : دوست راستين، كسى است كه تو را در بر طرف كردن عيبهايت راهنمايى كند، در غيابت مواظب تو باشد و تو را بر خودش ترجيح دهد .

امام على عليه السلام : دوست، كسى است كه بازدارنده از ستم و تجاوز باشد و يارى كننده بر نيكويى و احسان .

امام على عليه السلام : صديق (دوست راستين) را صديق ناميده اند، چون با تو و عيبهايت، صادقانه برخورد مى كند . هر كه چنين باشد، به او اعتماد كن كه او دوست راستين است .

امام على عليه السلام : برادرِ راستين تو كسى است كه خود را سپر تو گرداند و تو را بر مال و فرزند و زن خويش ترجيح دهد .

امام على عليه السلام : دوستِ تو كسى است كه [از بديها ]بازَت دارد، و دشمنت كسى است كه ترا [به كارهاى بد ]تحريك كند .

امام صادق عليه السلام : دوستى مرزهايى دارد كه هر كس همه يا برخى از آنها را داشته باشد، دوست است و گر نه او را اصلاً دوست مشمار: نخست اين كه ظاهر و باطنش با تو يكى باشد؛ دوم اين كه آبروى تو را آبروى خودش داند و عيب و بى آبرويى تو را عيب و بى آبرويى خودش؛ سوم اين كه مقام و مال او را نسبت به تو عوض نكند؛ چهارم اين كه هر كمكى از دستش بر مى آيد از تو دريغ نكند؛ و پنجم كه در بردارنده همه اين خصلتهاست، اين كه در هنگام گرفتارى ها تو را تنها نگذارد .