كسى كه نمازش به صورت او پَرت مى شود

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : بعضى از نمازها هست كه نصف و يك سوم و يك چهارم و يك پنجم تا يك دهم آنها پذيرفته مى شود و بعضى از نمازها هست كه مانند كهنه اى مُچاله مى شود و به صورت صاحبش پرت مى گردد . تنها آن قسمت از نمازت بهره توست كه با دل خود بدان رو كنى.

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : نماز بر چهار سهم بنا شده است : سهمى از آن، كامل گرفتن وضوست و سهمى ركوع و سهمى سجود و سهمى خشوع ··· و هرگاه اين چهار سهم نماز كامل نگردد، نماز با تاريكى بالا مى رود و درهاى آسمان به رويش بسته مى شود و مى گويد : مرا تباه كردى خدا تباهت كند! و آن نماز به صورت نمازگزار پرت مى شود .

بحار الأنوار: از جمله وحى هاى خداوند متعال به داوود عليه السلام اين بود : گاه بنده نماز مى خواند و من آن را به صورت او مى زنم و نمى گذارم صدايش به من برسد . اى داوود! آيا مى دانى او چه كسى است؟ او كسى است كه با چشمى ناپاك به ناموس مؤمنان مى نگرد ، كسى است كه با خودش مى گويد كه اگر قدرتى پيدا كند همه را به تيغ ستم، گردن مى زند .

امام باقر و امام صادق عليهما السلام : تنها آن مقدار از نمازت بهره توست كه با توجه قلبى همراه باشد . پس ، اگر كسى در همه نماز سهو كند (حواسش بكلى پرت باشد) يا از اداى آن غفلت ورزد (به وقت نگزارد) آن نماز مچاله و به صورت صاحبش پرت مى شود.

امام صادق عليه السلام : فرشته اى بر نماز گماشته شده كه جز آن، كارى ندارد . پس هرگاه بنده نمازش را تمام كند، آن فرشته نماز را بگيرد و بالا برد . اگر از نمازهاى پذيرفتنى بود ، پذيرفته مى شود و اگر پذيرفتنى نبود به آن فرشته گفته مى شود : آن را به بنده ام برگردان . پس فرشته آن نماز را پايين مى آورد و به صورت صاحبش مى زند و سپس مى گويد : اُف بر تو! كار تو هميشه مايه زحمت و سرشكستگى من است!