الإمامُ عليٌّ عليه السلام ـ مِن كِتابِهِ لِلأشتَرِ لَمّا وَلاّهُ مِصرَ ـ : إيّاكَ و الإعجابَ بِنَفسِكَ، و الثِّقَةَ بِما يُعجِبُكَ مِنها، و حُبَّ الإطراءِ؛ فإنَّ ذلِكَ مِن أوثَقِ فُرَصِ الشَّيطانِ في نَفسِه، لِيَمحَقَ ما يَكونُ مِن إحسانِ المُحسِنينَ .
امام على عليه السلام ـ در فرمان استاندارى مصر به مالك اشتر ـ نوشت : زنهار از خود پسندى و [زنهار] از تكيه كردن به آنچه كه تو را به خودپسندى مى كشاند و [زنهار از ]شيفتگى به مدح و ستايش؛ زيرا اينها از مناسبترين فرصتهاى شيطان است تا نيكى نيكو كاران را بر باد دهد.
امام على عليه السلام : هيچ تنهايى اى وحشت انگيزتر از خودپسندى نيست.
امام على عليه السلام : وحشتناكترين تنهايى، خودپسندى است.
امام على عليه السلام : خودپسندى، آفت بزرگى (شرف) است.
امام على عليه السلام : خودپسندى، كمبود را آشكار مى سازد.
امام على عليه السلام : هيچ چيز مانند خودپسندى به خوبيها زيان نمى رساند.
امام على عليه السلام : ميوه خودپسندى و غرور، دشمنى و كينه توزى است.
امام صادق عليه السلام : هيچ نادانى اى زيانبارتر از خودپسندى نيست.
عنه عليه السلام : إنَّ عيسى بنَ مريمَ كانَ مِن شَرائعِهِ السَّيحُ في البِلادِ، فخَرَجَ في بعضِ سَيحِهِ و مَعَهُ رَجُلٌ مِن أصحابِهِ قَصيرٌ، و كانَ كَثيرَ اللُّزومِ لِعيسى عليه السلام ، فلَمّا انتَهى عيسى إلَى البَحرِ، قالَ : بِسمِ اللّه ِ ـ بِصِحَّةِ يَقينٍ مِنهُ ـ فَمشى عَلى ظَهرِ الماءِ، فقالَ الرَّجُلُ القَصيرُ حينَ نَظَرَ إلى عيسى عليه السلام جازَهُ : بِسمِ اللّه ِ ـ بِصحَّةِ يَقينٍ مِنهُ ـ فمَشى عَلَى الماءِ و لَحِقَ بِعيسى عليه السلام ، فدَخَلَهُ العُجبُ بِنَفسِهِ ··· فرُمِسَ في الماءِ، فاستَغاثَ بِعيسى فَتناوَلَهُ مِنَ الماءِ فَأخرَجَهُ .
امام صادق عليه السلام : از شرايع (دين) عيسى بن مريم گشت و گذار در شهرها بود. روزى با يكى از ياران خود كه مردى كوته قامت بود و اغلب با عيسى عليه السلام همراهى مى كرد، براى سياحت بيرون رفت. چون عيسى به دريا رسيد با يقين درست گفت: به نام خدا و بر روى آب حركت كرد. مرد كوتاه قد چون ديد عيسى عليه السلام از آب گذشت با يقين درست گفت: به نام خدا و بر روى آب حركت كرد تا به عيسى عليه السلام رسيد. در اين هنگام دچار خودپسندى شد ··· از اين رو در آب فرو رفت و از عيسى كمك خواست. آن حضرت دستش را گرفت و او را از آب بيرون كشيد.