الإمامُ عليٌّ عليه السلام : و كُلُّ سَميعٍ غَيرُهُ يَصَمُّ عَن لَطيفِ الأصواتِ ، و يُصِمُّهُ كَبيرُها، و يَذهَبُ عَنهُ ما بَعُدَ مِنها .
امام على عليه السلام : هر شنوايى، جز او، آواهاى ظريف را نمى شنود و صداهاى شديد نيز گوشش را كر مى كند و صداهاى دور دست را نمى تواند بشنود.
امام على عليه السلام : هر كس سخن بگويد، خدا گفتارش را مى شنود و هركه خاموش ماند، او آنچه را در درونش مى گذرد مى داند.
امام على عليه السلام : خدا شنواست اما نه به واسطه ابزار شنيدن.
الإمامُ الباقرُ عليه السلام : إنَّهُ سَميعٌ بَصيرٌ ، يَسمَعُ بِما يُبصِرُ ، و يُبصِرُ بِما يَسمَعُ .
امام باقر عليه السلام : خداوند شنوا و بيناست؛ با همان چيزى كه مى بيند مى شنود و با همان چيزى كه مى شنود مى بيند.
الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : هُوَ سَميعٌ بَصيرٌ ، سَميعٌ بِغَيرِ جارِحَةٍ ، و بَصيرٌ بِغَيرِ آلَةٍ ، بَل يَسمَعُ بِنَفسِهِ و يُبصِرُ بِنَفسِهِ ، و لَيسَ قَولي : إنَّهُ يَسمَعُ بِنَفسِهِ أنَّهُ شَيءٌ و النَّفسُ شَيءٌ آخَرُ ، و لكِنّي أرَدتُ عِبارَةً عَن نَفسي إذ كُنتُ مَسؤولاً ، و إفهاما لَكَ إذ كُنتَ سائلاً ، فأقولُ : يَسمَعُ بِكُلِّهِ ، لا أنّ كُلَّهُ لَهُ بَعضٌ .
امام صادق عليه السلام : او شنوا و بيناست. شنواست، بى آن كه اندامى براى شنيدن داشته باشد و بيناست، بى آن كه ابزار بينايى داشته باشد؛ بلكه به ذات خود مى شنود و به ذات خود مى بيند. اين كه مى گويم: به ذات خود مى شنود، معنايش اين نيست كه او چيزى است و ذاتش چيز ديگرى [سواى او ]بلكه چون تو از من سؤال كردى، خواستم براى فهماندن مطلب به تو تعبيرى بياورم. پس، مى گويم: او با همه وجودش مى شنود، اما نه همه اى كه بعض و جزء داشته باشد.
الإمامُ الرِّضا عليه السلام : سُمِّيَ رَبُّنا سَميعا لا بِخُرْتٍ فيهِ يَسمَعُ بِهِ الصَّوتَ و لا يُبصِرُ بِهِ ، كَما أنَّ خُرْتَنا الّذي بِهِ نَسمَعُ لا نَقوى بِهِ عَلَى البَصَرِ .
امام رضا عليه السلام : پروردگار ما شنوا ناميده شده نه به اين معنا كه سوراخ گوشى دارد كه با آن [ فقط ] صدا را مى شنود، ولى با آن چيزى را نمى بيند؛ مانند ما كه سوراخ گوش داريم و با آن مى شنويم، ولى با آن نمى توانيم ببينيم.
عنه عليه السلام : إنَّهُ يَسمَعُ بِما يُبصِرُ ، و يَرى بِما يَسمَعُ ··· و لَمّا لَم يَشتَبِهَ عَلَيهِ ضُروبُ اللُّغاتِ و لَم يَشغَلْهُ سَمعٌ عَن سَمعٍ قُلنا : سَمِيعٌ ، لا مِثلَ سَمْعِ السّامِعينَ .
امام رضا عليه السلام : او با همان چيزى كه مى بيند مى شنود و با همان چيزى كه مى شنود مى بيند··· از آن جا كه هيچ گونه لغت و زبانى بر او پوشيده نيست و شنيدنِ چيزى او را از شنيدن [همزمان ]چيزى ديگر باز نمى دارد، مى گوييم: او شنواست، اما نه مانند شنوايى شنوندگان (مخلوق).