خدا صَمَد است

امام على عليه السلام : صمد، يعنى داراى اجزاء نيست.

امام على عليه السلام ـ در توحيد خدا ـ فرمود : كسى كه براى خدا چگونگى تعيين كند، يگانه اش ندانسته است و كسى كه براى او مانند قرار دهد، به حقيقت او نرسيده است و كسى كه او را به چيزى شبيه كند، او را قصد نكرده [و آن چه به عنوان خدا معتقد است خدا نيست] و كسى كه به او اشاره كند و به وهمش در آورد، او را صمد ندانسته است [بلكه مشار اليه او و خدايى كه در وهمش آورده چيز ديگرى است نه خدا].

امام حسين عليه السلام : صمد، كسى است كه ميانْ تهى [ممكن الوجود] نيست؛ صمد كسى است كه سرورى و مهتريش در اوج است؛ صمد كسى است كه نه مى خورد و نه مى آشامد؛ صمد كسى است كه نمى خوابد؛ صمد آن مانايى است كه پيوسته بوده و خواهد بود.

امام زين العابدين عليه السلام : صمد كسى است كه شريك ندارد و نگهدارى از چيزى او را خسته و گرانبار نمى كند و هيچ چيز از او پنهان نيست.

امام زين العابدين عليه السلام : صمد، كسى است كه هرگاه چيزى بخواهد، به آن مى گويد: هست شو و او بى درنگ هستى مى يابد. صمد كسى است كه اشياء را ايجاد كرد و آنها را نا همگون و همگون و جفت آفريد و يگانگى و يكتايى را منحصر به خود گردانيد و نه ضدّى دارد، نه همتايى و نه مانندى و نه نظيرى.

امام باقر عليه السلام : صمد، مهترى است كه فرمانش برده مى شود و فرادستى ندارد كه به او امر و نهى كند.

امام باقر عليه السلام ـ در تفسير صمد ـ فرمود : يعنى سرورى كه در كم و زياد، قصد او شود (دست نياز سوى او دراز گردد).