نكوهش عادت دادن خود به لذت ها

امام على عليه السلام ـ وقتى براى آن حضرت فالوده اى (حلوايى تهيه شده از آرد و آب و عسل) آورده در برابر آن حضرت گذاشتند ـ فرمود : تو خوشبو و خوشرنگ و خوش مزه هستى، اما من خوش ندارم نفسم را به چيزى عادت دهم كه بدان عادت نكرده است.

المحاسن : ظرف فالوده اى خدمت امير المؤمنين عليه السلام آورده و در برابر آن حضرت نهاده شد. امام عليه السلام به صافى و زيبايى خوش آن نگريست و انگشت خود را تا ته ظرف در آن فرو برد و سپس بيرون كشيد و چيزى از آن بر نداشت و انگشت خود را چشيد، و فرمود : همانا حلال، پاك و نيكوست و اين حرام نيست، امّا من خوش ندارم نفْسِ خود را به چيزى عادت دهم كه تاكنون بدان عادت نداده ام. اين ظرف را از جلو من برداريد. پس، آن را برداشتند.

الدعوات : امام على عليه السلام مقدارى از خرماى دَقَل [كه نا مرغوبترين نوع خرما است ]تناول كرد و سپس روى آن آبى نوشيد و دستى به شكم خود زد و فرمود : هر كس آتش وارد شكم خود كند، خداوند او را دور گرداند. سپس به اين شعر تمثّل جُست :
تو اگر خواهش شكم و شرمگاه خود را بر آورى

آن دو به اوج هر آنچه نكوهيده است دست يابند.

امام باقر عليه السلام : مقدارى خَبيص (حلوايى تهيه شده از آرد و خرما) خدمت امير المؤمنين على بن ابي طالب عليه السلام آوردند، حضرت از خوردن آن خوددارى ورزيد. عرض كردند : آيا آن را حرام مى دانيد؟ فرمود : نه، اما مى ترسم نفْسم به آن علاقه مند شود و به دنبال آن بروم. سپس اين آيه را تلاوت كرد : «شما بهره هاى پاكيزه خود را در زندگى دنيايتان برديد و از آنها بهره مند شديد».