با چنين حالى تكبّر نشايد

امام على عليه السلام : در شگفتم از آدميزاد،كه آغازش نطفه اى است و فرجامش لاشه اى و در اين ميان انبار غائط است و با اين همه تكبّر مى ورزد!

امام على عليه السلام : در شگفتم از شخص متكبّر، كه ديروز نطفه اى بوده و فردا لاشه اى است!

امام على عليه السلام : مانند آن كسى (قابيل) نباشيد كه بر پسر مادر خود (هابيل)، بى آن كه خداوند او را بر وى برتريى داده باشد، تكبّر ورزيد. جز اين كه خود بزرگ بينى، دشمنى ناشى از حسادت را در جان او افكند و تعصّب و غرور، آتش خشم را در دلش شعله ور ساخت و شيطان باد كبر را در دماغش دميد؛ كِبرى كه خداوند عاقبت مايه پشيمانى او قرارش داد.

امام زين العابدين عليه السلام : ميان سلمان فارسى رحمه الله و مردى بگو مگويى شد. آن مرد به سلمان گفت: مگر تو كه هستى اى سلمان؟ سلمان گفت: آغاز من و تو، هر دو، نطفه اى نجس بود و فرجام من و تو لاشه اى گنديده است و چون روز قيامت شود و ترازوها نصب گردد هر كس ترازوى اعمالش سنگين باشد، او شريف است و هر كس ترازويش سبك باشد، او فرومايه است.

امام باقر عليه السلام : در شگفتم از متكبّرِ خود ستاى، حال آن كه از نطفه اى آفريده شده و به لاشه اى تبديل مى شود و در اين فاصله نمى داند كه با او چه مى شود.

امام باقر عليه السلام ـ در پاسخ به سؤال مولايمان حضرت صادق عليه السلام از [حكمت دفع ]مدفوع [از انسان] ـ فرمود : براى تحقير آدميزاد است، تا او كه با خود مدفوعش را حمل مى كند، تكبّر نورزد.